کسی که دست به شایعه سازی می زنه، یا به فکر جیب خودشه و نونش توی همین شایعاته، یا می خواد از یکی انتقام بگیره و دلش خنک بشه، یا حوصله ش سر رفته و می خواد سرگرم بشه...
ولی آدم ساده و از همه جا بی خبری که هر چی رو می شنوه، فوراً توی تاکسی و محیط کار و وبلاگ و صفحه شبکه اجتماعی خودش بازنشر می ده، معمولاً هیچ نفعی از این کارش نمی بره.
همچین آدمی، خودش رو به کارگر بی جیره و مواجب اونایی تبدیل می کنه که نونشون توی همین شایعاته....
همونجور که هفته نامه و روزنامه یش ورزشی و اقتصادی و سینمایی و فرهنگی و عمومی داریم، شایعه ورزشی و اقتصادی و سینمایی و عمومی هم داریم.
یه شایعه ورزشی، حداکثر می تونه این باشه که فلان بازیکن قراره با فلان تیم بره، یا فلانی با فلانی دعواش شده.
شایعه های سینمایی هم بیشتر حول و حوش زندگی خصوصی هنرمندا چرخ می زنن.
همچین شایعه هایی حداکثر می تونن قیمت یه بازیکن یا تیراژ یه مجله زرد رو بالا و پایین ببرن.
ولی یه شایعه اقتصادی یا عمومی می تونه سرنوشت یه جامعه رو به بازی بگیره.
فکر کن فردای قیامت، کی می خواد جواب زن و بچه مردمی رو بده که به خاطر یه شایعه بی اساس، از ترس زلزله ، به شب سرد زمستونی رو توی پارک خوابیدن و سرما خوردن....
