زندگی، نیم خط و پاره خط نیست.

من واقعاً نمی دونم این اصطلاح «به آخر خط رسیدن» رو کدوم آدم بی سوادی از خودش ابداع کرده.

الآن که  کتابای درسی  هر سال عوض می شه، ولی زمان ما،‌ همون اول راهنمایی بهمون یاد دادن که  خط، نه ابتدا داره و نه انتها.

خط، از هر دو طرف خودش تا بی نهایت امتداد داره.

زندگی هم، نه نیم خطه، نه پاره خط.

زندگی یه جور خطه که از خدا و فضلش شروع می شه و تا خدا و رحمتش ادامه داره.

خدا و فضل و رحمتش رو هم که دیگه هر بچه مسلمونی می دونه بی نهایتن.

پس روی خطی که از هر طرف به بی نهایت متصل شده،  احساس به آخر خط رسیدن و نا امیدی، بی معنی و یه جور توهمه.

هر سکوتی، بانی نجات نیست

درسته که خیلی جاها، سکوت، مایه ی نجاته.

ولی اینجوری نیست که همیشه و همه جا با سکوت کردن و چیزی نگفتن  بشه نجات پیدا کرد.

روز قیامت، خدا خیلی ها رو به خاطر سکوتشونه که محاکمه می کنه.

جایی که سکوت باعث مظلومیت  حق و جون گرفتن ناحق بشه، نباید سکوت کرد.

مثلاً جایی که لازمه بریم و توی دادگاه نسبت به موضوعی شهادت بدیم...

توی همچین موقعیتی اگه سکوت کنیم، مسئولیم.

خدا، دو جای قرآن، توی دو تا آیه ی شبیه به هم فرموده:

به خاطر خدا، به حق و عدالت شهادت بدید. حتی اگه شهادت دادنتون به ضرر خودتون و پدر مادر و نزدیکانتون باشه...

احادیث هم می گن: حق رو بگید، حتی اگه به ضرر شخص خودتون باشه...

ناحق را توصیف کرده، مثال بزنید

«نا حق» و «باطل» از خودش موجودیت و حیاتی نداره.

می خواستم بگم  «نا حق» و «باطل»  عین انگلی می مونه که برای زنده موندن محتاج بدن میزبانه، ولی دیدم وضع «نا حق» و «باطل» خیلی خیلی بدتره.

اینجوری نیست که «نا حق»  برای زنده موندن محتاج چیز دیگه ای باشه، آخه ناحق اصلاً زنده نیست!

چیزی رو هم که زنده نباشه، با تنفس مصنوعی نمی شه به زور زنده نمایی کرد...

اینجور کارا فقط یکی دو روز جواب می ده و بعدش، همه می پذیرن که امیدی نیست...

ناحق، عین سرابه.

سراب، خبری بهش نیست ولی اینجور به نظر میاد که خیلی خبرا بهشه!

طبل توخالی که میگن یعنی همین نا حق.

ناحق و باطل، سر و صداش

زیاده، ولی هیچ حرفی برای گفتن نداره. ناحق فقط بلده بلند حرف بزنه.

به قول یکی: ناحق، حسابی حرف می زنه،‌ ولی حرف حسابی نمی زنه!

 

آیه های قرآن توی سوره ی رعد می گن:

ناحق عین کف روی آب و سیلاب می مونه.

کف روی سیلاب، هیچی نیست، ولی یه وقتایی بیشتر از خود آب و سیلابی که روش قرار  گرفته دیده می شه  و برو بیا داره.

«نا حق» و «باطل» هم عمرشون عین عمر کف، کوتاهه...

ضمناً اون چیزی که به مردم نفع می رسونه و تشنگی ها رو برطرف می کنه و مایه زندگی و آبادی میشه آبه، نه کف روی آب.

از باطل،  هیچی گیر هیچ کس نمیاد!

احتیاط: نابود شدنی است!

روی جعبه های استکان و پارچ و لیوان،  نوشته:

«شکستنی»

هیچ کارخونه ای هم  پارچ و استکان هاشُ مقابل شکستن مشمول گارانتی نمی کنه.

پارچ و لیوان بلور، خاصیتش همین شکستنه. اگه امروز به زمین نخوره و نشکنه، فردا یا لبش می پره  یا می افته کف آشپزخونه و هزار تکه می شه.

می خوام بگم بعضی چیزا خاصیت شکستنی دارن، بعضی چیزا خاصیت اشتعال دارن، بعضی چیزا خاصیت فرار بودن دارن، «نا حق» و «باطل» هم خاصیت و سرنوشتش، «نابود شدنی» بودنشه...

کاریش هم نمی شه کرد!

خدا، اینجوری خواسته که شیشه شکستنی باشه، یخ آب شدنی باشه، باطل و ناحق هم نابود شدنی باشه....