اگه بقیه روزای هفته رنگ و بوی اقتصادی دارن، جمعه رو باید با برچسب فرهنگ مشخص کرد.
جمعه ها، بانک ها و صرافی ها و اداره ها و بقیه جاها همه شون تعطیل هستن.
عوضش: سینماها شلوغن. سالن های تئاتر شلوغن، توی موزه ها و گنجینه ها و نگارخونه ها هم رفت و آمد زیاده....
جمعه، مال اینجور کاراست...
ما کاری به کُرات دیگه نداریم، ولی الآن روی همین کره زمینی که ما داریم توش زندگی می کنیم، هستن کشورهایی که از خرابه های شهر های جنگ زده و ویران شده شون به عنوان موزه استفاده می کنن.
یا مثلاً اسم خرابی های زلزله و طوفان و سونامی رو می ذارن جاذبه توریستی..
بعدم کلی تبلیغات میکنن که «تور بازدید از مناطق سونامی زده»
خلاصه که بعضی از کشورها، از همین راه، گردشگر های «خرابی ندیده» رو حسابی سرکیسه می کنن...
تازه این چیزی که گفتم یه مثال ساده بود، و گرنه آدم اگه چشم هاش ُ باز کنه و یه مقدار هوش و ذکاوت به خرج بده، می تونه هر تهدیدی رو برای خودش به یه فرصت تبدیل کنه...
خیلی ها فکر می کنن تنها متن معتبر برای مطالعه تاریخ، کتابهای تاریخی هستن ...
این خیلی ها ، البته بسیار بسیار دارن اشتباه می کنن ...
چون برای مطالعه و آشنایی با تاریخ ، منابع معتبر دیگه ای هم وجود داره که یکیشون موزه ست.
موزه مردم شناسی ، موزه صنایع دستی، موزه تمبر ، موزه اسناد سیاسی ، موزه های صنعتی و نظامی ، همه و همه از مهم ترین منابع آشنایی ما با تاریخ هستن ...
گاهی وقتا تماشای یه موزه ، از خوندن چندین و چند تا کتاب تاریخ ، جذاب تر و عبرت انگیز تره.
تازه، کتاب رو باید تنهایی خوند اما موزه رو میشه خانوادگی رفت !
منبع مهم دیگه ای که برای مطالعه تاریخ وجود داره ، مسافرت و بازدید از آثار و ابنیه باستانیه....
یه کم سر کیسه رو شل می کنیم و پول ورودیه رو می دیم اما عوضش کلی چیز تازه یاد می گیریم و ماشین زمان رو هم تجربه می کنیم .
بازدید از یه کاخ یا یه قلعه یا محل وقوع یه جنگ مهم باعث میشه تا تاریخ مربوط به اون محل برای همیشه در ذهن ما باقی بمونه و با شنیدن اسم اون محل هم، تاریخش خیلی زود برامون تداعی بشه و مایه عبرت!
کی از مهم ترین منابع تاریخی چیزی نیست جز سینه های سالخورده ای که پر از خاطره هستن .
مثلا همین الآن همه پدربزرگ ها و مادر بزرگ هایی که جنگ جهانی دوم ، یا بحران موشکی کوبا رو یادشون میاد ، منبع تاریخی به حساب میان.
منابعی که باید کنارشون بشینیم و ازشون بخوایم برامون از خاطره هاشون بگن ...
خاطره هایی که سر هیچ کلاس و میون هیچ کتابی یافت نمیشن ...
یادمون باشه هیچ وقت تاریخ شفاهی رو دست کم نگیریم و گرنه ضرر می کنیم ، اونم از جور ناجورش!
الآن توی دنیا، بعضی از زندان های قدیمی تبدیل به موزه شده.
یعنی مردم کلی راه می کوبن و می رن یه منطقه بد آب و هوا، تازه کلی هم پول بلیط میدن که بتونن نصف روز توی اون زندان باشن.
البته این زندان ها، با زندان های معمولی فرق می کنن.
چون اونجا که بری بهت می گن اینجا زندانیه که فلان شخصیت مبارز و آزادی خواه، مثلاً نلسون ماندلا، چند سال در اون زندانی بوده.
یا مثلاً همین حمام و باغ فین که شهرتشون رو مدیون شخصیت بزرگ امیر کبیر هستن.
می خوام بگم آدمیزاد می تونه با بزرگوار زیستن، حتی به زندان و تبعیدگاه و محل قتل خودش هم شخصیت بده.
