فکر کن قراره به یه مهمونی بزرگ دعوت بشی.
هم «یه مهمونی بزرگ»
هم «مهمونی یه بزرگ»
این مهمونی از اون مهمونی هایی هم نیست که یه ساعته و دو ساعته جمع بشه و بره دنبال کارش. تا اونجایی که ما حساب کردیم این مهمونی دست کم کمش، 696 ساعت طول می کشه! یعنی بیشتر از چهار هفته...
خب، حالا با این مهمونی طولانی می خوای چی کار کنی؟
چه کاره ای اصلا؟
این هلال ماه رمضون که همه تا چند وقت دیگه می رن بالای پشت بوم و دنبالش می گردن، کارت دعوت همون مهمونی بزرگیه که حرفش رو زدیم. چقدر هم شبیه ابروی یاره!
میزبان این مهمونی هم خود خداست. میهمان هم که بنده و شماییم.
اسم این مهمونی ضیافت ماه رمضونه و همه توش دعوتیم به صرف گرسنگی و تشنگی، رحمت، برکت، بخشایش و کلی چیزای دیگه....
توی این مهمونی، چون ماها مهمون هستیم و مهمون حرمت داره، برآوردها به صورت ویژه محاسبه می شه...
مثلاً شما می گی : «بسم الله الرحمان الرحیم»
عوضش فرشته های مسئول ثبت برآورد می نویسن: یک ختم قرآن کامل!
یا مثلاً دم عصر، سرت رو می ذاری روی بالش که دو ساعت چرت تابستونی بزنی، اون فرشته سمت راست می نویسه: دو ساعت عبادت و نیایش...
نفس هم که می کشیم، برامون تسبیح ثبت می شه...
می خوام بگم کلاً قراره خوش بگذره، شدید!
بعضیا برای این مهمونی، از فردای عید فطر پارسال، در حال کسب آمادگی هستن. درست مث ورزشکارهایی که فردای المپیک پکن، مشغول آماده سازی برای المپیک لندن شدن.
بعضی ها از اول رجب همینجور توی اردوی آماده سازی برای مهمونی رمضان هستن.
خوش به حالشون!
ولی بعضیا تا شب اول ماه رمضون هم کارشون تکلیف نداره. تازه همون شب اول یادشون می افته که قراره سی روز ، یا دست کم 29 روز مهمون یه بزرگ باشن....
