یادمه چند وقت پیش فیلمی رو می دیدم از دو تا لشگر که برای جنگیدن مقابل هم صف آرایی کرده بودن.
فرمانده یکی از دو لشگر وقتی دید تعداد افرادش خیلی کمه و در صورت درگیری حتماً شکست می خوره، یه فکری به ذهنش رسید.
اون دستور داد افرادش تا می تونن گرد و خاک به پا کنن.
جوری که چشم افراد سپاه مقابل هیچی رو نبینه.
لشگریان هم همین کار رو کردن و فضا به شدت غبار آلود شد.
اما وقتی گرد و غبار ها یواش یواش فرو کش کرد، سپاه مقابل دیدن که حریفشون از همون فرصت کوتاه ا ستفاده کرده و پا بر فرار گذاشته!
این داستان رو تعریف کردم که بگم گرد و خاک کردن و داد و هوار بعضی از آدم ها هم دقیقاً با همین هدفه.
کدوم هدف؟
فرار از رویارویی با منطق و واقعیت!
