دوباره دست به سینه، درست رو به حرم

ماه صفر، تا زهرشُ به کام شما و به جان ما نریزه، به آخر نمی رسه. هر سال، آخر صفر، لباسمون دوباره سیاه می شه، چشممون دوباره سرخ.

هر سال، آخر صفر، هوایی مشهد شما می شیم، هوایی فلکه آب و میدون شهدا و چهار راه نواب؛ هوایی صحن انقلاب و  صحن جامع و رواق دارالهدایه.

هر سال، آخر صفر، خودمونُ می رسونیم به اولین دسته ای که سینه زن هاش، «رضا رضا» می گن.  بعد کنار کوچه ای که جوون ها برای سینه زنی باز می کنن، یه جا پیدا می کنیم برای خودمون. بعد احساس می کنیم که همون کوچه ی سینه زنی برامون، یه خیابون می شه از خودمون تا شما.

همون کوچه ی سینه زنی، برامون می شه بلوار بهشت!

ماه خوب خدا، ماه صفر

یکی از اون ماه هایی که یه مقدار اسمش بد رفته، ماه صفره. خیلی ها معتقدن این ماه، ماه شوم و نحسیه. میگن توی این ماه مصیبت و بلا و بدبختی فراوونه.

اسمش که میاد همه اول فکر می کنن همه روز هاش ، روز عزاست. غافل از اینکه ولادت دو تا امام بزرگوار، یعنی یه پدر بزرگ و یه نوه، در همین ماه قرار داره: امام باقر و امام کاظم

همونطور که می دونید امام باقر رو شکافنده علم لقب دادن.  ولی سؤال اینه که شکافنده چه علمی؟

توی فرهنگ دینی ما ، علم به چیزی گفته میشه که نور باشه و چراغ راه آدم بشه.

کسی که از همچین علمی برخوردار باشه، هیچ شکل و عدد و ماه و ساعتی رو نحس نمی دونه....