دوستش دارم و دانم که دهد آزارم

از آزارهای همسایه خودش به تنگ اومده بود. تصمیم گرفت برای شکایت از همسایه خودش پیش امام صادق بره .

خدمت امام صادق رسید و گفت : «همسایه ای دارم که دست از آزار و اذیت من برنمی داره ، دیگه طاقت مردم آزاری هاشُ ندارم ، به نظر شما چه کار باید بکنم؟»

امام فرمود : «درسته که اون تو رو آزار می ده ولی تو،با اون مهربون باش ... »

عَمرو  که حتی طاقت شنیدن نام همسایه خودش رو هم نداشت ، گفت : «خدا نیامرزدش!»

امام با شنیدن این جمله ، از عَمرو رو برگردوند و دیگه سخنی نگفت .

 معلوم بود که از نفرینی که  عَمرو ، در حق همسایه خودش انجام داد ، ناراحته...

عَمرو برای توجیه نفرینی که در حق همسایه انجام داده بود ، گفت : «آخه مدام منُ آزار می ده و بدرفتاری می کنه .»

امام با بی میلی فرمود : «نکنه خیال می کنی  اگه تو هم با اون بد رفتاری کنی می تونی به حق خودت برسی؟»

عمرو ، کم کم داشت می فهمید که  نه فقط نباید همسایه رو آزار داد، بلکه حتی آزار همسایه رو هم باید تحمل کرد و تلافی نکرد.

آیه ها، روایت ها، قول ها

یعنی تعبیرایی که توی احادیث راجع به آدم بد عهد و بد قول به کار رفته، مو به تن آدم سیخ می کنه.

ما ها، شاید بدقولیامونُ خیلی جدی نگیریم، اما ظاهراً خدا، قضیه رو خیلی جدی می گیره.  چند لحظه به  مضمون این احادیثی که می خونم دقت کنید:

آنکس که وفای به عهد و پیمان نکند، دین ندارد.

به خدا و روز قیامت  ایمان نیاورده کسی که به عهد خود وفا نمی کند.

آنکس که عهد و پیمان را رعایت نکند،‌ به خداوند یقین نیاورده است.

 حدیث اول از پیامبرمون بود، دو تا حدیث بعدی از امام اولمون

خدا، مث ما نیست که حرفش یه چیز باشه و عملش یه چیز.

حرف خدا عین عملشه و عملش، عین حرفش.

لعنت خدا هم لعنت زبونی نیست، وقتی خدا کسی رو لعنت کنه،‌ یعنی اونُ از رحمت خودش دور کرده.

همه ی اینا رو گفتم که بگم خدا توی قرآن، فرموده اونایی که پای قولشون نمی مونن، لعنت شده ی منن.

اونجوری که آیه های قران می گن یکی از نتایج و عواقب بدعهدی و بدقولی، سنگ شدن دله.

خدا راجع به بنی اسرائیل فرموده: اینا چون پای قول و قرارشون نمی موندن، دلاشون ُ عین سنگ کردم. از سنگ هم سخت تر و سنگ تر!

دل سنگ شده،‌نه به رحم میاد، نه می لرزه،  نه اهل فکر  و تدبر می شه، نه سواد و دانش و حکمت  واردش می شه.

دل سنگ شده، نور گیر نداره!

تاریک تاریک تاریک!