برای لذت بردن از زندگی

برای لذت بردن از زندگی،

زندگی خود را با هیچ کسی مقایسه نکنید،

افکار منفی نداشته باشید و  در عوض، انرژی خود را صرف چیزهای مثبت کنید.

*‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

برای لذت بردن از زندگی،

گذشته را فراموش کنید. اشتباهات گذشته شریک زندگی یا دوست و همکارتان را به یادش نیاورید. این کار آرامش زمان حال شما را  هم از بین می‌برد.

*‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

برای لذت بردن از زندگی،

حسادت را کنار بگذارید و مطمئن باشید که  حسادت یعنی اتلاف وقت. شما هر چه را که باید داشته باشید، دارید.

*‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

برای لذت بردن از زندگی،

نسبت به دیگران تنفر نداشته باشید.

زندگی کوتاه ‌تر از این است که از دیگران متنفر باشید.

*‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

برای لذت بردن از زندگی،

از مشکلات نرنجید

بدانید که زندگی  یه مدرسه ‌ای می‌ماند که باید در آن چیزهایی بیاموزید. مشکلات قسمتی از برنامه درسی هستند ، چیزی شبیه کلاس جبر که شما آن را دوست ندارید اما نمی توانید از آن فرار کنید.

*‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

برای لذت بردن از زندگی،

بیشتر بخندید و لبخند بزنید..

حواستان باشد که  گاهی، هیچ کس مسئول خوشحال کردن شما نیست، مگر خود شما.

طعم دهنده ای به نام یاد خدا

یه غذا ممکنه از از ترکیب ده ها نوع حبوبات و سبزی جات و مواد پروتئنی  مختلف تشکیل بشه. ولی همین غذای پرمایه ممکنه مزه ای نداشته باشه.

عوضش بعضی از غذاهای خیلی ساده هستن که  طعم و مزه شون آدمُ از خود بی خود می کنه.

زندگی هم هیمنجوره.

بعضیا توی زندگی شون، همه جور امکاناتی دارن. پول دارن. خونه دارن، زمین و کارخونه و باغ و شرکت دارن، ولی از زندگی شون لذت نمی برن. یعنی زندگی و دارائی شون به کامشون مزه نمی ده.

عوضش بعضیای دیگه یه زندگی خیلی ساده و  ابتدایی دارن، ولی از همین داشته های کم خودشون لذت می برن.

فرق این عده ی دوم با اون عده ی اول،  یاد خداست.  یاد خدا، مزه و شیرینی زندگیه.  هیچ چیزی هم نمی تونه خلاء این مزه و شیرینی رو پر کنه.  خدا خودش فرموده که هر کس از  یاد من غافل بشه، طعم زندگی رو نمی چشه.

این لحظه های سحرگاهی، لحظه هایی هستن برای چشیدن طعم شیرین یاد خدا. لحظه هایی هستن برای طعم دار کردن زندگی  با چاشنی بندگی.  این لجظه ها رو قدر بدونیم.شی

خدا راحتی ما رو ناخوش نداره

خدا می گه لباس خوب بپوش. تا هم زیبا بشی. هم از سرما و گرما حفظ بشی. هم احساس راحتی کنی. این یعنی استفاده از نعمت. استفاده از نعمت حروم نیست.

ولی خودنمایی با همون لباس، فخر فروشی با مارک و طرح همون لباس، دیگه اسمش استفاده نیست. اسمش سوء استفاده ست. سوء استفاده از نعمت ها ممنوعه.

 

بخواب، بخور، بپوش، ولی آدم باش!

بعد از شنیدن  توصیف قیامت، بر خودشون حرام کردن.

خواب و خوراک و باقی شیرینی ها و لذت های این دنیا رو. گفتن: دیگه شبا نمی خوابیم. دیگه لباس خوب نمی پوشیم و غذای خوب نمی خوریم.

حتی با شریک زندگی شون قطع رابطه کردن. 

خبر  کارشون رسید به پیامبر. صداشون زد. فرمود که این کار، کار دستی نیست. منی که پیامبر خدا هستم، اینطور زندگی نمی کنم. خیلی زود، آیه های قرآن هم حرف رسول خدا رو تایید کردن.

آیه هایی که می گفت:  ای اهل ایمان! چیزی که خدا براتون حلال کرده رو، خودتون برای خودتون حرام نکنید!

عذاب شیرین

سختی ها و تلخی ها، فقط واسه این نیستن که قدر خوشی ها و آسونی ها و شیرینی ها رو بدونیم.

بعضی از سختی ها و دردها، خودشون شیرین هستن.

وقتی یه جایی از بدنت رو پشه می زنه،  اونقدر می خارونیش که سرخ بشه.

این خاروندن و سرخ شدن، درد داره. ولی دردش رو دوست داری.

یا مثلاً ورزش ها و نرمش های سخت، با اینکه به ماهیچه ها و بدن فشار میارن و اونا رو به سختی میندازن،  ولی دوست داشتنی هستن و به آدم نشاط می دن.

خود کلمه «عَذاب» هم با «عَذْب» که معنیش می شه شیرین،  هم خانواده ست.

می خوام بگم توی همه سختی ها و عذاب های زندگی، یه شیرینی مخفی وجود داره که باید حواسمون بهش باشه و کشفش کنیم.

آدم از لا به لای سختی ها و مشکلاته  که پخته و ساخته می شه...