در عالم مکاشفه، پرسیده بود:
این نامه ها!
این نامه ها که بی وقفه می رسد و شما، پای آن چیزی می نویسی!
این نامه ها، که بعضی اش را می بوسید!
قصه ی این نامه ها چیست؟
امام زمان فرموده بود:
این نامه ها، حوائج و توسلات مردم است به امامزاده ها.
آن نامه ها که می بوسم، از عمویم عباس رسیده اند.
به خاطر حاجتی، کارش شده بود زیارت مسجد جمکران و استغاثه. دسته آخر، به امام خودش گلایه کرده بود که: روا نیست. روا نیست شما امام زمان ما باشی و ما، برای حاجتمان، به حضرت سقا توسل ببریم. روا نیست.
در حالتی از مکاشفه، جواب شنیده بود که:
خیلی هم رواست. اصلاً توسل به حضرت سقا، سفارش خود ماست! هر حاجتی که داشتی، دلت را سمت او بچرخان و بگو: یا ابا الغوث، ادرکنی!
