دین و دنیا

اعتقاد، رفتار و اخلاق صحیح

دین و دنیا

اعتقاد، رفتار و اخلاق صحیح

دین و دنیا
پیوندهای روزانه

۶ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «فوتبال» ثبت شده است

اون چیزی که ما بهش می گیم «تاقچه بالا گذاشتن»، توی علم اقتصاد بهش می گن بازار سیاه.

ولی این بازار سیاه، ممکنه هر جایی اتفاق بیفته.  حتی توی دانشگاه، یا ورزشگاه یا سینما.

مثلاً چند سال قبل که استفاده از دروازه بان خارجی توی فوتبالمون ممنوع بود،  شاهد بازار سیاه دروازه بان بودیم.

یعنی چون  همه ی تیم ها به دروازه بان خوب نیاز داشتن، دروازه بان های خوب شروع کردن به تاقچه بالا گذاشتن و بالا بردن نرخ.

باشگاه ها هم  مجبور شدن سر کیسه رو شل کنن. نیازه دیگه. نمی شد که تیمُ بدون دوازه بان بفرستن توی زمین.


یا مثلاً یه زمانی متقاضی تحصیل زیاد بود، صندلی  های دانشگاه ها کم بود. 

اون وقتا، دانشگاه ها چه تاقچه بالایی می ذاشتن واسه جوونا.

ولی الآن صندلی زیاده، متقاضی تحصیل کمه.

الآن نوبت ما جووناست که برای دانشگاه های مختلف، تاقچه بالا بذاریم.

بعضی از دانشگاه ها حاضرن بدون آزمون از ما ثبت نام کنن برای رشته های مهندسی.

ولی ما نباید هول بشیم. باید توقعات مونُ بالا ببریم.  فعلن خیلی از دانشگاه ها، کارشون گیر ماست که بریم  و دانشجوشون بشیم.

من خودم  از چند جا، چند تا پیشنهاد مختلف دارم که  هنوز به هیچ کدومشون جواب ندادم.

شما هم بگید هر دانشگاهی که می خواد براتون دعوت نامه بفرسته، با مدیر برنامه هاتون تماس بگیره.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲ شهریور ۹۴ ، ۱۴:۵۹

هر کی یکی رو پیدا کنه که بگه توی این دنیا دنبال خوشبختی نیست، ما اول به جوینده جایزه می دیم، بعد «یافته شده » رو هم معرفی می کنیم به یه روانشناس خیلی خیلی خوب...

بی تعارف، همه مون دوست داریم خوشبخت بشیم.

بگو ایشالّا.


خوشبختی، مانند توپ فوتبال  است.  وقتی  از ما دور می  شود  دنبال آن می دویم و وقتی  می ایستد با یک ضربه  آنرا از خود  دور می سازیم .

اینُ یه نفر  به نام شاتوبریان گفته...

از شما چه پنهون ما خودمون هم نمی دونستیم این شاتوبریان کیه، ولی سرچش که کردیم دیدیم هم اسم یه غذای فرانسویه، هم اسم  یه نویسنده، شاعر و سیاست‌مدار فرانسوی که بنیانگذار رمانتیسم هم هست. بین خودمون باشه ولی من این رمانتیسمُ هم دقیقاً نمی دونم چیه.

**************

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۲۵ مرداد ۹۴ ، ۲۳:۳۱

قانون اساسی می گه : «مسئولیت اعطای نشان های دولتی با رئیس جمهوره»

ولی من اگه جای رئیس جمهور بودم حتماً یه مدالی، نشانی ،‌لوح تقدیری چیزی به آقای کفاشیان می دادم.

حالا درسته که توی همه رده های ملی تند و تند باختیم و حذف شدیم، ولی خوشرویی و چهره همیشه بشاش ایشون به نظر من قابل تقدیره.

به این فکر نکنید  که از همه جا حذف شدیم، به این فکر کنید که بعد از همه این باخت ها ایشون هم می تونست  جلوی دوربین اخم کنه و با ترش رویی و یه چهره عبوس و گرفته، حالمون رو بیشتر از اینا بگیره...

می گید نه؟

صبر کنید! رئیس فدراسیون بعدی که اومد می فهمید من چی می گم!

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۵ مرداد ۹۴ ، ۰۷:۱۱

ماشالا هزار ماشالا، لیگ برتر فوتبال پر بازده مون هم  شروع شده. این روزا، روزای بلند پروازیه. همه دارن قول قهرمانی می  دن. مورد داشتیم قول چهار تا جام داده.  لیگ برتر و جام حذفی و آسیا و جام باشگاه های جهان.  این خط، اینم نشون. همین آقا رو دو هفته ی دیگه براش حیا کن، رها کن می خونن. نکن عزیز من. بلند پروازی الکی نکن. شما همین که تیم ُ توی لیگ برتر نگه داری و اسباب سقوطش نشی ما راضی هستیم ازت.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۱ مرداد ۹۴ ، ۰۳:۳۷

یه مربی کارکشته، وقتی میخواد خط دفاع تیم خودش رو بچینه، کنار دو تا جوون  سر حال و  آماده، یه مدافع سن بالا و با تجربه هم می فرسته توی زمین.

اون مدافع سن بالا، شاید قدرت دوندگی و جنگندگی جوونای هم تیمی خودش رو نداشته باشه،  ولی به خاطر تجربه ای که داره،  هم جوون ها رو هدایت می کنه، هم خودش بلده چه جوری جاگیری کنه که خیلی احتیاج به دویدن و از نفس افتادن، نداشته باشه....

می خوام بگم تجربه، یه فایده اش اینه که آدم رو از دست و پا زدن های الکی و  این طرف و اون طرف دویدن های بی فایده،  نجات می ده...

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ مرداد ۹۴ ، ۲۳:۲۰

می گفت:  طرف بازیکن خوبیه ها! خوب هم دریبل می زنه،  استقامتش هم خوبه، زیاد هم می دوه،  ولی به درد تیم من نمی خوره!

می پرسیدن : چرا آخه؟

می گفت :  واسه اینکه همیشه خدا سرش پایینه. برای همینم میدون بازی رو نمی بینه. کسی که میدون بازی رو نبینه، جایی که باید پاس بده، شوت می کنه و جایی که باید سانتر کنه، دریبل می زنه....

حکایت خیلی از ما ها توی زندگیمون، حکایت همون بازیکن سر به زیره.

سر به زیر بودن یه ارزشه، ولی نه همیشه و همه جا.

مثلاً اگه باعث بشه که آدم آسمون بالای سرش و خدای اون آسمون رو فراموش کنه و با تنگ نظری دل به خاک ببنده، ارزش که نیست، هیچ، اصلاً یه جور ضد ارزشه...

درست مثل اون بازیکن فوتبال، آدمی هم که وسعت دید رو کنار بذاره ، آدمی که فقط تا پیش پای خودش رو ببینه، جایی که باید مستقیم بره ، دور خودش می چرخه و جایی که باید راهش رو کج کنه، اونقدر می ره و می ره تا بیفته به چاه حسرت و پشیمونی...

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۸ تیر ۹۴ ، ۰۰:۵۴