بیا سرمون به کار خودمون باشه

گیریم که از صب علی الطلوع، تا همین نیمه های شب، به این و اون پیله کردیم.

گیریم که برای بقیه مو رو از ماست کشیدیم  و  برگه ی بقیه رو بی تسامح و با سخت گیری تصحیح کردیم.

خب این وسط چی گیر ما میاد؟

چه حُسنی به ما می رسه از پرداختن به عیب و نقص بقیه؟

می خوایم از نفی بقیه، چی رو برای خودمون ثابت کنیم.

اصلاً به قول اونایی که یه ذره سرشون توی کتاب های منطق بوده:

مگه نفی شیء، اثبات ما عَدا و ماسَوا  می کنه.

به جای اینکه فکر و ذهن خودمونُ درگیر کم و کاست بقیه کنیم،  حسابدار و حسابرس خبره ی دارایی و عملکرد خودمون باشیم.

اینجوری بهتر و بیشتر سود می کنیم.

سوال واجب، سوال حرام

یکی از سوء استفاده های حرومی که میشه از مهارت پرسشگری کرد ، تجسسه .

ساده ترش میشه همون سرک کشیدن توی زندگی خصوصی خلق الله .

یعنی همون کاری که خدا شدیدا نهی کرده از پرداختن بهش ...

فضولی هم  البته بهش میگن و از همون دور هم پیداست که طرح همچین سوال هایی به هیچ وجه مورد پسند خدا نیست و حرومه ...

در کنار  سوال های حروم ، صد البته که  سوال های واجب و خیلی خیلی ضروری هم پیدا میشن ...

سوال هایی که خجالت بردار نیستن و باید  به وقتش و از اهلش پرسیده بشن ...

خودمویم : تا حالا شده  چیزی رو که لازم بوده بپرسید به خاطر کم رویی یا غرور یا بی حوصلگی نپرسید و بعدا بفهمید  دستی دستی چه بلایی رو سر خودتون آوردید با  نپرسیدنتون ...

شده ؟