تازه شده ای مثل جدم حسین

پیش امام باقر، از غربت  و تنهایی  و دور بودنش از امام گلایه کرده بود.

امام فرموده بود: تازه شده ای مثل جدم حسین. او هم در سرزمینی دور از ما، غریبانه آرمیده است.

بعد امام از او پرسیده بود که: به  زیارت قبر حسین که می روی؟!

محمد بن مسلم، گفته بود: می روم،‌ ولی با هزار جور خوف و هراس.

امام فرموده بود:

«هر چه در راه این  زیارت شدّت و سختی ببینی، هر چقدر که  خوف و هراس تو بیشتر باشد، ثواب و اجرت به همان  اندازه  افزون است.   کسی که  با  پشت پا زدن به  ترس و هراس ها به زیارت حسین برود،‌ خدا  او را از وحشت  روز  محشر  امان می دهد.

 

همچین کسی  در حالی از زیارت بر می گردد که خدا گناهانش را ریخته،  و فرشتگان سلام و درودش می فرستند، پیامبر  خدا هم شاهد رفتار چنین شخصی است و برای او دعا می کند.»

غریب آشنا، دوستت دارم بیا

 

 

یه وقت فکر نکنی داشتن یه آشنای خوب ، فقط به درد روزایی می خوره که  سرگردون پله های اداره هستی؛

داشتن یه آشنا، هر چند که این آشنایی خیلی خیلی مختصر  و باواسطه هم باشه ، توی یه شهر و دیار غریب ، بعضی وقتا از یه گنج هم با ارزش تره؛

مخصوصا زمانی که مسافر هستی و توی اون شهر به نحوی گرفتار شدی؛

حالا یا بنزین نداری ، یا ماشینت خراب شده ، یا اینکه هیچ پولی برات باقی نمونده؛

اینجور وقتا به جای اینکه بری وسط اتوبوس و ساعت  و حلقه نامزدیت رو به حراج بذاری ، می تونی بری خونه همون آشنا؛

همون آشنایی که ممکنه نسبتش با تو ، چند تا واسطه و زانویی هم اون وسطا بخوره؛

مثلا : دوست پسر عمه هم کلاسی همسرت!