لباس باشیم برای هم

خدا توی قرآن، اسم همسرُ گذاشته لباس.

فرموده: هم شما  لباسی برای همسرتون هستید، هم همسرتون لباسی برای شماست.

توی این تشبیه، یه عالمه حرف هست.

هر کسی به اندازه ی فهم خودش می تونه از  چشمه ی پاک این تشبیه، نکته های زندگی صید کنه.

 

فایده ی لباس اینه که باعث زینت و قشنگ تر شدن صاحبش هم می شه.

وقتی خدا به ما گفته که باید لباس همسرمون باشیم،‌ یعنی باید وجود ما در کنار همسرمون باعث زینت و افتخار اون باشه، نه مایه شرمساری و سر افکندگیش.

عین لباسایی به که تن صاحبشون، زار می زنن!

 

اینکه به لباس می گن پوشش، به خاطر اینه که یکی از خاصیت های لباس عیب پوشیه.

وقتی هم خدا به زن و شوهر می گه که هر دو تا تون باید لباس طرف مقابل باشید، معنیش اینه که زن و شوهر باید برای هم پرده پوشی کنن و عیب و راز همُ نگه دارن.

لباسی که پوشش نباشه، لباس نیست.

همسری هم که عیب پوش و راز نگه دار نباشه، همسر نیست، دردسره!