«حسن همجوارى» فقط یه اصطلاح سیاسى برای ارتباط میون کشور ها نیست...
حسن همجواری ، چیزی نیست که فقط کاربرد بین المللى داشته باشه بلکه میون اهل یه محل، یا در روابط دو تا همسایه هم مطرحه.
بهترین خونه، ولی با همسایهاى ناهنجار و مردم آزار، مفت هم گرونه!
مولا علی در نامه خودش به امام حسن ، به عنوان نصیحت پدری روزگار چشیده، به فرزند جوانش فرمود :
پیش از سفر، از همسفر بپرس و پیش از خونه، از همسایه!
به نظر شما ، آیا دو تاهمسایه، فقط توی « سایه» با هم شریکن و نزدیک به هم؟
یا اینکه شما هم قبول دارین حق وحقوق و حد و حدودى هم وجود داره .
بعضیا مىگن :«چهاردیوارى، اختیارى» ، نه با همسایه هاشون کاری دارن ، نه دوست دارن کسی کاری به کار اون ها داشته باشه ...
ولی مردم ترکمن صحرا خیلی اهل این حرفا نیستن ، اصلا به این جور حرفا می خندن ،دقیقا به همون سبکی که بزرگتر ها به حرفای بچه گونه بچه ها می خندن ...
واسه خودشون سنتی دارن به اسم :«ظرف همسایه»
هر مادری که توی خونه غذا می پزه ، قبل از اینکه خودش و خونواده اش از اون غذا بخورن ، یه مقدار از اونُ توی ظرف همسایه می ریزه و خودش یا دخترش اونو برای همسایه می برن ...
ظرف همسایه بیشتر یه بهونه ست ، یه بهونه برای سر زدن و خبر دار شدن از حال و احوال هم ...
دنبال بهانه گشتن همیشه هم کار بدی نیست !
اونایی که توفیقشون بیشتر از ما بوده و پیامبرُ از نزدیک دیدن، برای ما اینجور تعریف می کنن که پیامبر...
برای همسایه عین خون مسلمون حرمت قائل بود ؛
در ضمن ، تا چهل تا خونه رو هم ، همسایه اعلام کرده بود .
می فرمود: همسایه تون، اگر مریض شد باید عیادتش کنی ، اگر به رحمت خدا رفت باید تشییعش کنی ، اگر قرض خواست باید بدی و اگر حادثه تلخ و شیرینی رخ داد ، باید شریکش باشی و بهش تسلیت یا تبریک بگی.
پیامبر، حق همسایه اونقدر براش مهم بود که در جنگ تبوک فرمود : هر کس همسایه اش رو اذیت کرده، نیاد!
تازه جنگ تبوک از اون جنگایی بود که توش شدیداً گرفتار کمبود نفر بودند.
