عروس رفته بود خوشبختی بچینه

خواهرا، توری سفید رو گرفته بودن بالای سرش...

عمه، قند می سابید.

مادرش، رفته بود صندلی بیاره واسه عاقد که مجبور نباشه سر پا بایسته..

فیلمبردار، ازش خواسته  بود قرآنُ باز کنه و دوتائیشون جلوی دوربین، قرآن بخونن...

خودش، ولی دلش نمی خواست برای غیر خدا قرآن بخونه، حتی اگه اون غیر خدا، فیلم روز عقدشون باشه...

چشماشُ بست و دلشُ برد در خونه اش..

عاقد که داشت می پرسید «آیا وکیلم؟»،  عروس رفته بود خوشبختی بچینه از شاخه فضل خدا...

نامردها، چطور به خواستگاری می روند؟

شمایی که شب خواستگاری جو گیر شده بودی و هزار تا قول نشدنی دادنی که الآن از عهده هیچ کدومش بر نمیای.

همه اون قولای نشدنی، پیش کشت.

ولی یادت باشه قول دادی به دختر مردم که الآن زن شما شده، از گل نازک تر نگی.

 این یکی رو دیگه اگه زیرش بزنی، خِعععععلی نامردی!