شما طرفدار کدومشون هستی؟

ناصر خسرو، شاعر آزاده  و پارسی گوی دوست داشتنی مون میگه:

من آنم که در پای خوکان نریزم / مر این قیمتی دُرّ لفظ دَری را

ناصر خسرو نمی خواد تملق گوی کسی باشه، چون  عزت نفس داره.

چون نمی خواد شخصیت و هنرشُ با چاپلوسی کردن از آدم های حقیر، حقیر کنه.

ناصر خسرو، از شاعرانی مثل عنصری انتقاد می کنه که چرا، به خاطر چند تا کیسه ی زر، طلای وجود و ذوق شونُ به پای آدم های حقیری مثل محمود غزنوی می ریزن.

همیشه ی تاریخ، آدم هایی مثل ناصر خسرو و عنصری، در مقابل هم هستن.

شما کدومشونُ می پسندید؟!

رابطه ی سبیل کلفت و مردانگی

نود سال از خدا عمر گرفت، به بقیه که هیچ، یه بار حتی به  همسرش نگفت یه لیوان آب واسم بیار.

تازه امام بود و آیت الله عظمی  بود  و مرجع تقلید بود و فرمانده کل قوا بود  و رییس کشور بود و گفته بود آمریکا هم هیچ غلطی نمی تونه بکنه.

حالا تو هی برو سر زن و بچه هات داد بکش و اسمش رو بذار مردونگی  و جذبه  و جنم و اینجور حرف ها.

تویی که واسه 10 هزار تومن جریمه، صد بار به مامور راهنمایی می گی نوکرتم،  یه بار هم همین رو به همونی بگو که فقط بلدی صداش بزنی ضعیفه و مادر بچه ها.

تا یادم نرفته این  یه جمله رو   هم از داش مرتضای  اخراجی ها  داشته باش:

«مردونگی به سبیل کلفت و دستمال یزدی و اینجور چیزا نیست »

 می دونم  تا حالا بیست بار شنیده بودی ولی جای گفتن داشت!

ذلک بأن الله هو الحق

خدا، هزار و یه اسم داره، یکیش هم حقّه.

اصلاً از یه زاویه ای، حق چیزی غیر از خود خدا نیست.

وقتی هم که می گیم حق با فلانیه، یعنی خدا باهاشه.

وقتی هم که گفته می شه فلانی با حقه، یعنی با خداست.

کسی که با خدا باشه، خدا هم با اونه و کسی که خدا باهاش باشه، شکست ناپذیره.

این شکست ناپذیری به خاطر همراهی خداست. خدایی که یکی از هزار و یه اسمش عزیزه.

عزیز یعنی شکست ناپذیر.