معمولاً آدم بعد از هر اشتباهی، برای بار اول، دچار یه جور پشیمونی و عذاب وجدان می شه. ولی اگه اون اشتباه برای بار دوم تکرار بشه، دیگه پشیمونی و عذاب وجدان بعدش، به اندازه و شدت دفعه قبل نیست.
زمانی که انجام یه اشتباه، در اثر تکرار، شکل عادت به خودش بگیره، دیگه از اون پشیمونی و عذاب وجدان بعد از اشتباه، هیچ اثری باقی نمی مونه. اتفاقاً بر عکس.
آدم از انجام کارهایی که براش تبدیل به عادت شده، به یه جور احساس رضایت درونی هم می رسه...
یکی از جدی ترین تهدید های عادت های زشت، همین احساس خوشایند رضایتیه که به همراه دارن....
