هر کشفی، با یک نگاه آغاز می شود.

اجازه بدید  اسم نگاه سرسری رو  بذاریم نگاه از سر عادت.

ماها، تا چیزی رو گم نکرده باشیم و دنبال چیزی نگردیم، به  دور و برمون، از روی دقت نگاه نمی کنیم.

برای همینم هست که بیشتر نگاه هامون،  مخصوصاً به چیزایی که برامون تازگی ندارن،  سرسری و از روی عادته.

 از توی این نگاه های از سر عادت، قرار نیست چیزی بیرون بیاد.

به همین خاطر هم قرآن از ما می خواد، به جای نگاه های سرسری، اهل مشاهده و دقت نظر بشیم.

قرآن از ما می خواد نگاهمون به آسمون و زمین و شتر و آثار  اقوام گذشته،  از روی عادت نباشه.

هر کشفی، با  یه نگاه دقیق آغاز می شه...

معجزه یعنی شکستن عادت ها

توی تعریف معجزه گفتن: کاری که بقیه از انجامش ناتوان باشن.

با این تعریف،  بیرون اومدن خورشید از مشرق و غروبش از مغرب هم معجزه ست.

سبز شدن برگ درختا توی بهار و زرد شدنشون توی پاییز هم معجزه ست.

چون غیر از خدا ، کیه که بتونه همجین کارهایی بکنه؟

ولی کسی به غروب آفتاب و زرد شدن برگ درختا معجزه نمی گه.

یکی از اسم های معجزه، خَرْق عادته.

خرق یعنی شکسته شدن.

پس معجزه یعنی شکسته شدن عادت ها.

ماها، غروب آفتاب رو با همه عظمتش معجزه نمی دونیم، چون به دیدنش عادت داریم.

ولی بیرون اومدن یه شتر از دل کوه برامون معجزه ست. چون عادت نداریم  ببینیم که از دل کوه، شتر بیرون بیاد.

یکی از کارهای پیامبر ها،  همین شکستن عادت های غفلت آور بوده.

آخرین نمازُ بخون

گفتن هر نمازی رو اونجور بخونید که انگار قراره آخرین نماز عمرتون باشه.

ما ها اگه واقعاً بدونیم یه نماز، آخرین نمازیه که می خوایم بخونیم،  سعی می کنیم اون رو به  ویژه ترین شکل ممکن به جا بیاریم.

از همون لحظه الله ا کبر گفتن، حتی از قبلش و از دم وضو گرفتن، همه هوش و حواسمون رو جمع می کنیم .

اما اینکه چرا بقیه نمازهامون معمولاً اینجوری نیست، خیلی دلیل ها داره.

یه دلیلش اینه که اونا رو از سر عادت و تکرار به جا بیاریم. برای  همینم همه نمازهامون به هم شبیه هستن.

ولی اونایی که نمازهاشون از سر عادت و تکرار نیست، قشنگ توی هر رکعتی با خودشون می گن: خب الآن بعد از حمد چه سوره ای بخونم؟  توی سجده چی از خدا بخوام؟ ذکر رکوعم این دفعه چی باشه؟! با چه کلمه هایی باهاش حرف بزنم؟

فردا دیره، خیلی دیر

عادت ها، مث درختی می مونن که توی خاک وجود ما غرس می شن.

یه درخت یه ساله، چون هنور ریشه هاش توی خاک، محکم نشده، با دست هم بیرون میاد. ولی همون درخت رو سال بعد، ‌بدون  بیل و کلنگ نمی شه از خاک بیرون کشید.

ولی خودمونیم!

کیه که بتونه یه درخت پنجاه ساله رو ریشه هاش تا اعماق خاک فرو رفته، بیرون بیاره؟!

برای کنار گذاشتن یه عادت بد، شاید فردا دیر باشه....

هرگز نخواستم که به داشتن تو عادت بکنم

مستأجر هایی که سر سال، مهلت اجاره شون سر میاد، اگه بخوان اسباب کشی کنن و برن یه محل دیگه، زیاد براشون سخت نیست.  ولی اگه اجاره نومه رو برای یه سال دیگه تمدید کنن، سال دوم، دل کندن از جای فعلی و رفتن به یه جای تازه، براشون سخت تر می شه.

برای همینم سعی می کنن اجاره نومه رو برای سال سوم هم تمدید کنن. غافل از اینکه قراره یه سال بعد، اسباب کشی از امسال هم سخت تر باشه.

دلیل این سخت تر شدن سال به سال دل کندن، عادت کردنه.

عادت، هر چقدر که  قدیمی تر بشه، قوی تر می شه و غلبه کردن بهش سخت تره...

عادت های یه ساله رو می شه یه ماهه ترک کرد. ولی کنار گذاشتن یه عادت ده ساله،  به این سریعی و سادگی نیست...

هر اشتباهی، فقط اولش سخته!

معمولاً آدم بعد از هر اشتباهی،  برای بار اول، دچار یه جور پشیمونی و عذاب وجدان می شه. ولی اگه اون اشتباه برای بار دوم تکرار بشه، دیگه پشیمونی و عذاب وجدان بعدش، به اندازه و شدت دفعه قبل نیست.

زمانی که انجام یه اشتباه، در اثر تکرار، شکل عادت به خودش بگیره، دیگه از اون پشیمونی و عذاب وجدان بعد از اشتباه، هیچ اثری باقی نمی مونه.  اتفاقاً بر عکس.

آدم از انجام کارهایی که براش  تبدیل  به عادت شده، به یه جور احساس رضایت درونی هم می رسه...

یکی از جدی ترین تهدید های عادت های زشت، همین احساس  خوشایند رضایتیه که به همراه دارن....

وقتی عادت ها اختیار داری می کنند

گاهی اوقات، این ما نیستیم که  عادت هامون رو شکل می دیم،‌بلکه عادت های ما هستن که دارن به شخصیت و رفتار و جهت گیری های ما شکل می دن...

ماها، ذاتاً راحتی رو به سختی ترجیح می دیم و از اون جایی که رفتار های از روی عادت،‌ راحت تر  و آسون تر از رفتار های بر خلاف عادت هستن، رفته رفته دنباله رو عادت هامون می شیم و به تکرار می افتیم.

این به تکرار افتادن،‌ ما رو از خلاقیت و نو آوری و ترقی و پیشرفت دور می کنه.  حالا چه توی امور  این دنیایی، چه توی امور اون دنیایی و آخرتی...

چرا ترک عادت موجب مرض است؟

یکی از بدی های رفتارهای از سر عادت،‌ اینه که کم کم اختیار رو از ما سلب می کنن.

ماها وقتی به یه کاری، عادت می کنیم، دیگه ترک کردن و دل کندن از اون عادت برامون سخت می شه.

قدیمی ها به همین خاطر بود که می گفتن: ترک عادت، موجب مرض می شه.

فضیلت و شرافت ما آدما، به خاطر قدرت اراده و اختیاریه که داریم. ولی عادت ها،‌ رفته رفته اختیار  و اراده رو تسلیم خودشون می کنن.

برای همین هم هست که ترک کردن عادت ها ، ‌این همه مشکله و  برای خیلی ها، اصلاً نشدنیه.

اما کسی که بتونه به جای تسلیم شدن در برابر عادت هاش، اون ها رو مدیریت کنه، به موفقیت های بزرگی می رسه.

روز عقد کنون، یک سال بعد!

هیچ وقت نصیحتی رو که یه دوست بزرگتر موقع ازدواج بهم گفت، فراموش نمی کنم ...

گفت : یه سال که ازدواجتون بگذره ، اونقدر که به زشتی و  زیبایی سیرت همدیگه توجه می کنید ، از زیبایی و نازیبایی صورت هم یاد نمی کنید ...

واقعیت اینه که ما آدما، خیلی زود به قیافه هم عادت می کنیم و برامون زشتی ها و زیبایی های ظاهری عادی می شن...

ولی عادت کردن به اخلاق  و  رفتار طرف مقابل ، به این سادگی نیست.

گاهی اوقات، بعضی از زن و شوهر ها، بعد یه عمر زندگی، هنوز نتونستن با خلق و خوی هم کنار بیان ...

سیرت و صورت

هیچ وقت نصیحتی رو که یه دوست بزرگتر موقع ازدواج بهم گفت، فراموش نمی کنم ...

گفت : یه سال که از ازدواجتون بگذره ، اونقدر که به زشتی و  زیبایی سیرت همدیگه توجه می کنید ، از زیبایی و نازیبایی صورت هم یاد نمی کنید ...

واقعیت اینه که ما آدما، خیلی زود به قیافه هم عادت می کنیم و برامون زشتی ها و زیبایی های ظاهری عادی می شن...

ولی عادت کردن به اخلاق  و  رفتار طرف مقابل ، به این سادگی نیست.

گاهی اوقات، بعضی از زن و شوهر ها، بعد یه عمر زندگی، هنوز نتونستن با خلق و خوی هم کنار بیان ...

اصلا آدم اگه یه سری به  یکی از این شعبه های دادگاه خانواده بزنه، خیلی چیزا دستش میاد.  مثلاً دستش میاد که بیشتر اختلافات زن و شوهری و خانوادگی،به این دلیله که زن و شوهر نتونستن با سیرت و خلق و خوی هم کنار بیان. و الا  کنار اومدن با سر کم پشت و دماغ پهن کار خیلی سختی نیست.