سوء ظن و بد بینی، همینجوری و به خودی خود، کار خیلی درستی نیست. یعنی بنیان خیلی از خانواده ها و رفاقت ها و شراکت ها به خاطر همین حس سوء ظن اونم از نوع الکی و بی خودش از هم پاشیده شده.
ولی بدترین نوع سوء ظن و خطرناک ترین مدل عینک بد بینی، سوء ظن داشتن و بد گمونی به خداست.
بعضیا، همیشه یه باور غلط قلبی دارن که خدا، مترصد فرصته تا اون ها رو به خاک سیاه بنشونه و بالاخره هم یه روز این کار رو می کنه.
اینا هر اتفاق و تغییری رو به فال نحس می گیرن. چون فکر می کنن اون اتفاق و تغییر مقدمه ایه برای اینکه خدا، نقشه خودش رو در مورد اون ها عملی کنه.
خدا اسم همچین بدگمانی هایی رو می ذاره: بد گمان های جاهلانه.
جالبه که حتی توی قرن بیست و یکم و عصر روشنفکری هم بعضی ها با بدگمانی های عصر جاهلیت به خدا و آسمونش نگاه می کنن...
