آدمیزاد جایز الخطاست.
از قدیم و ندیم هم گفتن کسی رو که اشتباهی مرتکب شده و سرش به سنگ خورده، نباید خیلی سرزنش کرد.
ولی انصافاً بعضی از اشتباه ها هستن که اگه کسی اون ها رو مرتکب بشه، هز سرزنشی که بشه حقشه.
مثلاً آدمی که عادت داره به حرف و وعده همه اعتماد داشته باشه. اینجور آدما، براشون فرق نمی کنه مطلبی رو توی تاکسی شنیده باشن یا توی یه دایره المعارف معتبر خونده باشن.
چون به جفتش اعتماد می کنن و حرف هر دو تا منبع براشون سنده.
اینُ دیگه همه مون می دونیم که اسم گشتن دور یه چیزی، می شه طواف.
ولی اینُ شاید خیلیامون ندونیم :
« اسم کسی که زیاد دور چیزی می گرده، می شه طَوّاف.»
حالا خدا، این کلمه ی طَوّافُ برای چی به کار برده؟
برای اونایی که زیاد مکه می رن؟
نه!
برای اونایی که گیجن و مدام دور خودشون می چرخن؟!
بازم نه!
خدا، این کلمه رو برای رابطه ی اعضای خانواده با همدیگه به کار برده. برای رابطه ی بین پدر و مادر و بچه ها!
اونجوری که آیه های سوره ی نور می گن: خونه جائیه که باید اعضای خانواده، عین پروانه دور هم بگردن، زیاد هم دور هم بگردن!
