مدارا، اگه از نوع خوب و پسندیده و عاقلانه ش باشه، معنیش می شه «راه اومدن» و «تحمل کردن» و «مهلت دادن»
طلبکاری که به بدهکار خودش مهلت می ده و پیش چشم مردم آبرو ریزی راه نمیندازه، اسم کارش مداراست.
معلم و استادی که ملاحظه هوش و استعداد و شرایط شاگردها و دانشجو های ضعیفش رو می کنه و باهاشون راه میاد، اهل مداراست.
پدر و مادر و برادر و خواهری هم که جیغ و داد و خرابکاری های کوچیک ترین عضو خونه رو تحمل می کنن، کارشون یه جور مدارا کردنه.
