یه روز توی یکی از بوستان های زیبای شهر قشم زیر سایه ی یه درخت نخل نشسته بودم، یه پسر بچه رو دیدم که داشت گریه می کرد. باباش هم نمی تونست ساکتش کنه. نزدیک رفتم و پرسیدم چی شده؟
بابای بچه گفت: ما یه ساعت دیگه پرواز داریم ولی بچه مون داره گریه می کنه که تو رو خدا یه بار دیگه بریم جنگلای حرّا.
جاتون خالی، توفیق دست داد تا برای بابای بچه پیش بچه ضمانت کنم که زمستون امسال، یه بار دیگه بابا، بچه و مامانشُ بیاره قشم.
ولی خودمونیم ها! بیچاره اون بابایی که قولشُ باید غریبه ها پیش بچه ش ضمانت کنن!
ما می گیم امام رضا ضامن آهو شده.
درسته که داستان ضمانت امام رضا برای آهو، توی هیچ کتابی نیومده و احتمالاً افسانه ست، ولی تاریخ ضمانت هایی از امام رضا روایت کرده که ضمانت آهو پیش اون هیچه.
امام رضا، ضمانت جان کسی رو کرده که یک روز به خانه ی امام حمله کرده بود و قصد آزار و اذیت دختران و زنان اهل بیتُ داشت.
عیسی جَلّودی رو می گم. هارون الرشید، در زمان امامت امام کاظم، به عیسی جلودی دستور داده بود تا خانه های آل علی رو غارت کنه و زیور آلات زن ها رو از اون ها بگیره.
امام رضا، زن های فامیلُ به اتاقی فرستاده بود تا مانع از هتک حرمت اون ها بشه. عیسی می خواست به زور وارد اون اتاق بشه و امام نمی ذاشت. دست آخر، عیسی به این راضی شد که امام، خودش زیور آلات زن های فامیل ُ بگیره و به عیسی بده.
سال ها بعد، مامون بر عیسی جلودی خشم گرفت و خواست که او رو بکشه.
ولی امام که ولیعهد مامون شده بود خواست همون لطف کوچیک عیسی رو حبران کنه. به همین خاطر جلو اومد، و در گوش مامون گفت که جان عیسی رو به او ببخشه.
عیسی جلودی که فکر می کرد امام داره از او سعایت می کنه و قصد انتقام داره، با صدای بلند به مامون گفت: «تو رو به خدا به حرف این مرد گوش نده!»
مامون هم که می خواست از شر عیسی جلودی خلاص بشه، حرفشُ گوش کرد و ضمانت امام ُ قبول نکرد و عیسی رو به دست جلاد سپرد!
برای کسی که از دشمن جونی و خونی خودش ضمانت کرده، ضمانت آهو کرامت شگفتی نیست.دشمن
ضمانت کردن، درد سر داره. گرفتاری داره، سختی داره. دلهره و ترس داره. یه وقتایی حتی خسارت و ندامت داره.
همه ی اینا قبول. اتفاقاً احادیث هم همینُ می گن.
ولی یه لحظه به این فکر کنیم که اگه همین ضمانت کردن ما، گره یه بنده از بنده های خدا رو باز کنه. فقط ثواب دنیایی این گره گشایی با همه ی سختی ها و دلهره ها و مشکلات ضمانت کردن، سر به سره.
ثواب آخرتیشُ هم که عمراً کسی بتونه حساب کنه.
کیه که دوست نداشته باشه امام رضا، بهشتُ براش ضمانت کنه؟!
ولی امام رضا همینجوری برای کسی بهشتُ ضمانت نمی کنه که!
بهشتُ به بها می دن، نه به بهانه.
مایی که زورمون میاد ضامن یه وام دو سه میلیونی برای یه جوون تازه متاهل بشیم، چطور توقع داریم امام رضا برای ما ضامن بهشت بشه.
اونم چه بهشتی!
