ای جان به این ضرب المثل هندی

یه ضرب المثل هندی هست که می گه:

دو تا چیزه که برای هر کسی، از آسمون هم بزرگ تره.

اولیش، میهن

دومیش، مادر

اخم کی بر درد بی درمان دواست؟

 چیه؟ چته؟

خب تو بد آوردی به بقیه چه ربطی داره؟

حالا مثلاً اخم کنی و سه گره ها رو  بدی توی هم، همه چی حل می شه؟

من می گم‌ توی هیچ فرهنگی ضرب المثلی نداریم که بگه: «اخم بر هر درد و هر مشکل «روا» ست.»

عوضش همین فارسی مث شکر خودمون می گه: «خنده بر هر درد بی درمان «دوا» ست»

این ضرب المثل از کیه؟

بعید می دونم  بین ما کسی باشه که  این ضرب المثل معروفُ نشنیده باشه.

همون ضرب المثلی که می گه:

«جواب ابلهان خاموشیست»

اما،  احتمالا خیلی از ماها نمی دونیم که اصل این ضرب المثل برمی گرده به حدیثی کوتاه از امام اول خودمون.

امام علی (ع) فرموده:

سکوت در برابر احمق بهتر از جواب دادن به اوست

کی راجع به سوال چی گفته

جایی به نقل از بزرگی نوشته بود :

«مرد هوشمند را از پاسخ‌ هایش می‌توان شناخت، مرد فهمیده را از پرسش‌ هایش.»

فیلسوفی فرانسوی  هم گفته :

«از روی سؤال‌ های شخص، بهتر از جواب‌ های او می‌توانید درباره‌ اش قضاوت کنید.»

یکی از بزرگان ادبیات خودمون هم معتقده :

«دانا هم داند و هم پرسد، نادان نداند و نپرسد.»

و اما انگلیسی ها دو ضرب المثل کاملا متضاد دارن .

آخه هم میگن : «بپرس تا بدانی» ، هم میگن : «نپرس تا دروغ نشنوی»

بالاخره ما که نفهمیدیم بپرسیم یا نپرسیم !

حالا از انگلیسی ها که بگذریم ، خود ما در شان پرسشگری می گیم :

پرس پرسان می روند هندوستان!

فخر الدین رازی هم اینطور سروده :

«آنکس که بداند و بداند که بداند/ اسب شرف از گنبد گردون بجهاند

آنکس که بداند و نداند که بداند/ بیدار کنندش که بسی خفته نماند

آنکس که نداند و بداند که نداند/ لنگان خرک خویش به منزل برساند

آنکس که نداند و نداند که نداند/ در جهل مرکب ابدالدهر بماند.»

صبحانه، به به!

ما ها شکر خدا،  احتیاج به هر چیزی که داشته باشیم، احتیاج به واردات ضرب المثل نداریم.  همین علامه علی اکبر دهخدا، یه  کتاب داره به اسم «امثال و حکم» که توش پر از ضرب المثله.

این رو گفتم که بگم اگه الآن قراره یه ضرب المثل خارجی تقدیم حضورتون کنم به خاطر این نیست که  خودمون مثلش رو نداریم. به خاطر اینه که  یه تنوعی بشه.

و اما اون یه ضرب المثل خارجی، که خیلی هم قدیمیه، می گه: «صبحانه را مانند پادشاه ها، ناهار را مانند شاهزاده ها و شام را مانند فقرا بخور.»

 

از ما می شنوید، تا می تونید برای صبحانه خودتون  مایه بگذارید. کم گذاشتن از صبحانه یا صرف نظر کردن ازش، حکایت کج گذاشتن خشت اوله. اصلاً شمایی که سحر خیز هستی و  این موقع سحر بیداری، اگه قرار باشه سر صبح بدون صبحونه از خونه بیرون بزنی، فرقت با اونی که الآن خوابیده و  صبح چون دیرش شده بدون صبحونه از خونه بیرون میاد چیه؟

خدائیش فرقتون چیه؟

اونم وقتی قراره جفتتون «ناکامروا» باشید.

جنابعالی به خاطر صبحونه نخوردن. ایشون هم به خاطر خواب موندن و از دست دادن همین لحظه های قشنگ.

برو از همین الآن سماور رو روشن کن!

 

ما، ‌همونجور که تا دلمون بخواد ضرب المثل داریم، تا دلمون هم بخواد محقق و مبتکر و پژوهشگر داریم. ولی بازم من باب تنوع  دو کلمه هم از پژوهشگر های فنلاندی بشنوید.

پژوهشگران فنلاندی می گن کسانی که صبحانه نمی خورن ، معمولا بیشتر سیگار می کشن و کمتر از  بقیه ورزش می کنن.

خدائیش این کشفشون در نوع خودش می تونه کشف جالبی باشه.

انصافاً این موقع صبح  واسه چی دست به فندک می بری؟ خب به جای اونکه با فندکت سیگار روشن کنی، به نیت دو تا تخم مرغ عسلی،  اجاق گاز رو روشن کن.

«دعوتید به خواندن کتاب پانزده روز تا سلامتی»