لباس شهرت نپوش

شهرت چیز بدی نیست.

اصلن خیلی وقتا دست خود آدم نیست.

کسی که قدّ بلندشُ باید توی کتاب رکوردها ثبت کنن، خواسته و ناخواسته، مشهور می شه.

ولی شهرت هایی هم وجود داره که ارادیه و خدا،‌ بعضی از  اونا رو خوش نداره.

مثلاً خدا  خوش نداره کسی به خاطر سبک خاص لباس پوشیدنش مشهور و انگشت نما بشه.

 

از امام اولمون روایت شده که فرمود:

«شهرتی که با لباس به دست بیاد، مشمول بغض و غضب خداست. »

بعضیا، لباسُ می پوشن که سردشون نشه، یا اگه هوا گرمه، آفتاب پوستشونُ نسوزونه و تحت تأثیر اشعه های ماورای بنفش، دچار سرطان پوست نشن....

بعضیای دیگه، لباسُ برای این می پوشن که هم سردشون نشه، هم پوستشون آفتاب سوخته نشه و سرطان پوست نگیرن، هم زیبا و موقر جلوه کنن.

اما بعضیا، لباس می پوشن چون می دونن خدا،‌ دوست داره انسانُ پوشیده و مستور ببینه.

اینا، هم از سرما و گرما محفوظن، هم زیبا و موقر جلوه می کنن،  هم چون با لباس پوشیدنشون خدا رو بندگی می کنن، رضایت خدا رو به دست میارن.

زرنگی یعنی همین....