من یه دوستی دارم که از کارشناس-مجری یکی از این شبکه های تفرقه انداز، با لفظ استاد یاد می کنه.
یه روز از دستش ناراحت شدم و گفتم: این یارو اصلاً سواد درست و حسابی نداره. تو واسه چی به این می گی استاد؟
گفت: اختیار داری! تبحری که ایشون در دروغ بافی و مغلطه کردن دارن، هیشکی نداره. ایشون استاد تمام رشته ی ربط دادن آسمون به ریسمون هستن.
صفورا خانم، یکی از آشناهای دور ماست.
این صفورا خانم مث اینکه نمی خواد از حوادث گذشته درس عبرت بگیره. قبلاً به جای اینکه برای کاهش وزن بره سراغ پزشک متخصص، نشست پای این مشاوره های پزشکی توی ماهواره. نتیجه اش این بود که داشت کبدشُ از دست می داد.
الآنم چند وقته مشتری بعضی از این شبکه های تفرقه انداز مثلاً مذهبی شده. تازگیا یه حرفای عجیب و غریبی هم می زنه. خدا این دفعه رو ختم به خیر کنه!
بهش گفتم: آخه مرد حسابی، حواست کجا بود که دخل مغازه تُ زدن؟!
گفت: به نامردی زدن، به نامردی!
گفتم: چه جوری؟
گفت: دو تاشون جلوی مغازه ی من، جنگ زرگری راه انداختن و با هم گلاویز شدن. من و چند تا از مغازه دارها رفتیم ببینم ماجرا چیه، سومی شون، دخل مغازه ها رو زد.
از شما چه پنهون، وقتی داشت قصه ی خالی شدن دخل مغازه شُ می گفت، یاد جنگ زرگری بعضی از این شبکه های ماهواره ای افتاده بودم که به اسم شیعه و سنی، از صبح تا شب با هم دعوا می کنن. حالا شما حدس بزنید که اون طرف سومی که داره دخل منابع طبیعی و ثروت های منطقه رو می زنه، کی می تونه باشه. بنده اسم نمیارم!
رایانه ی شخصی شنیده بودیم. دوچرخه و اتوموبیل شخصی هم شنیده بودیم. کیف و کفش و لباس هم قاعدتاً باید شخصی باشه.
ولی شبکه ی شخصی نشنیده بودیم که به لطف بعضی ها، هم شنیدیم، هم دیدیم.
بعضی از این شبکه های ماهواره ای تفرقه انداز، کاملاً شخصی هستن. یعنی در هر ساعت از شبانه روز که تلویزیونُ روشن کنی، چهره ی آقای فلانی رو می بینی. اصلاً کسی دیگه اسم شبکه رو نمی گه که. همه میگن شبکه ی این یارو فلانی.
بعضیا علاوه بر اینکه کسی غیر از خودشونُ مسلمون نمی دونن، حتی کسی غیر از خودشونُ مجری و کارشناس و گوینده هم به حساب نمیارن.
یعنی خودشیفتگی در حد تیم ملی هاکی روی یخ!
قبلاً که بچه بود زنگ درخونه ها رو می زد و فرار می کرد.
الآن پیشرفت کرده. زنگ می زنه به این شبکه های ماهواره ای، سر کارشون می ذاره. یه روز می گه من شیعه م، می خوام سنی بشم. یه روز می گه من سنی ام می خوام شیعه بشم. یه روز سوال های سرکاری می پرسه ازشون. بعدم فیلمشُ ضبط می کنه می فرسته برای رفقا تا اونام بخندن.
خودش می گه: این شبکه ها، مخاطبین شونُ سر کار می ذارن، من اونا رو سر کار می ذارم، معلوم نیست کی قراره منُ سر کار بذاره.
به خیال خودشون دارن توی شبکه شون بحث منطقی و استدلال ارائه می دن.
یعنی پر کلاغ از بحثایی که اینا ارائه می دن وزین تره!
یکی هم نیست بهشون بگه: اینایی که به خورد مخاطبین تون می دید، برای خودتون بحث و استدلاله. برای ما جوک و لطیفه ست!
