نه به بعضی از این مجله های زرد که نویسنده هاش، همینجوری از پیش خودشون با این و اون مصاحبه های خیالی ترتیب می دن، نه به بعضی از آقایونی که توی روز روشن با ده جا مصاحبه می کنن و هر چی دلشون می خواد میگن، ولی هنوز جوهر خودنویس خبرنگارها خشک نشده، همون حرف ها رو تکذیب می کنن و منکر همه چی می شن...
خوب نیست! نکنید این کار ها رو ....
می گن: سیاست علمیه که می گه:
چه کسی برنده میشه؟ چی رو برنده میشه ؟ چه وقتی برنده میشه ؟ کجا برنده میشه ؟ چه جوری برنده میشه و چرا برنده میشه؟
تعریف سیاست اگه این باشه، خریدار با سیاست کسیه که همیشه با خودش بگه:
چی رو بخرم ؟ با چه قیمتی بخرم ؟ چه جوری بخرم ؟ از کی بخرم ؟ کی بخرم ؟ کجا بخرم ؟ اصلاً چرا بخرم؟!
این از خریدار سیاستمدار؛ و اما می مونه خریداران بی سیاست!
خریداران بی سیاست، زیاد اهل مشغول کردن و کار کشیدن از ذهن معصومشون نیستن...
چند تا جمله کلیشه ای هم دارن که معمولاً بعد از هر خریدی، خاطر خودشون رو باهاش تسلی می دن، مثلاً میگن :
« یه دفعه ای دیدم و پسندیدم.»
یا: «اتفاقی چشمم رو گرفت »
یا «ارزون می داد، منم خریدم »
از همه بدتر، اون هایی که خیلی خلاصه میگن : «همین جوری!»
به قول بعضی ها : «هوی جوری!»
خوبی خریدار های بی سیاست به اینه که اگه یه مدت به بازار و پاساژ و فروشگاه زنجیره ای سر نزنن، ممکنه خیلی ها ورشکست بشن....
همونجور که هفته نامه و روزنامه یش ورزشی و اقتصادی و سینمایی و فرهنگی و عمومی داریم، شایعه ورزشی و اقتصادی و سینمایی و عمومی هم داریم.
یه شایعه ورزشی، حداکثر می تونه این باشه که فلان بازیکن قراره با فلان تیم بره، یا فلانی با فلانی دعواش شده.
شایعه های سینمایی هم بیشتر حول و حوش زندگی خصوصی هنرمندا چرخ می زنن.
همچین شایعه هایی حداکثر می تونن قیمت یه بازیکن یا تیراژ یه مجله زرد رو بالا و پایین ببرن.
ولی یه شایعه اقتصادی یا عمومی می تونه سرنوشت یه جامعه رو به بازی بگیره.
فکر کن فردای قیامت، کی می خواد جواب زن و بچه مردمی رو بده که به خاطر یه شایعه بی اساس، از ترس زلزله ، به شب سرد زمستونی رو توی پارک خوابیدن و سرما خوردن....
