فکر نکنی مردی و مردونگی به ریش درویشی و سیبیل استالینیه.
مردی به بازوی کلفت و خال کوبی درشت و صدای خش دار و اینجور چیزا هم نیست. خیلی ها بودن که مچ همه رو خوابوندن، ولی یه خواهش کوچیک مچشون رو خوابونده. تو اسم این خیلی ها رو می ذاری مرد؟
مردی و مردونگی، به حاجی بازاری بودن هم نیست. بودن کسایی که مسجد و مدرسه ساختن، ولی خودشون رو نتونستن بسازن.
اینا رو گفتم که بگم مرد واقعی کم پیدا می شه.
مرد واقعی کم پیدا می شه.
برای همین هم بود که دیوجانوس وسط روز روشن چراغ دست گرفته بود و میون شهر دنبال مرد می گشت.
دو هزار سال بعد از دیوجانوس هم مرد کم پیدا می شد. واسه همینم مولانا، خسته از دیو و دد هایی که فقط ظاهر مردونه داشتن، گفت:
زین همرهان سست عناصر دلم گرفت / شیر خدا و رستم دستانم آرزوست.
