عذاب شیرین

سختی ها و تلخی ها، فقط واسه این نیستن که قدر خوشی ها و آسونی ها و شیرینی ها رو بدونیم.

بعضی از سختی ها و دردها، خودشون شیرین هستن.

وقتی یه جایی از بدنت رو پشه می زنه،  اونقدر می خارونیش که سرخ بشه.

این خاروندن و سرخ شدن، درد داره. ولی دردش رو دوست داری.

یا مثلاً ورزش ها و نرمش های سخت، با اینکه به ماهیچه ها و بدن فشار میارن و اونا رو به سختی میندازن،  ولی دوست داشتنی هستن و به آدم نشاط می دن.

خود کلمه «عَذاب» هم با «عَذْب» که معنیش می شه شیرین،  هم خانواده ست.

می خوام بگم توی همه سختی ها و عذاب های زندگی، یه شیرینی مخفی وجود داره که باید حواسمون بهش باشه و کشفش کنیم.

آدم از لا به لای سختی ها و مشکلاته  که پخته و ساخته می شه...