اخلاق خدایی، یه چیزه.
رفتار خدایی، یه چیز دیگه.
ممکنه یکی رفتارش خدایی باشه، ولی هنوز به اخلاق خدایی نرسیده باشه.
یعنی مثلاً یه جایی دندون رو جگر بذاره و صبر کنه، ولی با این حال، روحیه ش روحیه ی عجله باشه.
یا یه جایی به حداقل ها قناعت کنه، اما روحیه ش روحیه ی حرص و ولع باشه.
رفتار خدایی داشتن هم خیلی خوبه.
ولی این رفتار باید یه پلی باشه برای اینکه ما رو به اخلاق خدایی برسونه.
آدمایی که اخلاقشون خدایی باشه، همه ی رفتارهاشون خدایی می شه.
ولی اگه اخلاق کسی خدایی نشده باشه، رفتارش گاهی وقتا خدائیه، گاهی وقتا غیر خدایی.