امام علی (ع): بترسید، بترسید، به خدا سوگند، که گاه چنان گناه را مى پوشاند که پندارى آن را بخشیده است!
************
خدا ستّاره. پرده پوش و راز دار.
این پرده پوشی و رازداری، شامل همه ی بنده هاست. هم بنده های خوب، هم بنده های خطاکار.
بنده هایی هستن که خدا، خوبی هاشونُ از بقیه مخفی کرده. راز و نیاز شبانه شونُ. گشاده دستی مخفیانه شونُ. کشف و شهود و کرامات شونُ. مقامات معنوی شونُ.
پیش خدا سرشناس هستن و پیش بنده های خدا ناشناس. خدا اینطور خواسته. ستّاره دیگه.
***
خدا، برای بعضی ها، پرده پوش فضیلت هاشونه.
ولی برای بیشتر بنده ها، پرده پوش عیب ها و خطاهاست.
خدا، آبرو بَر نیست. برای دوست و دشمن، آبرو داری می کنه. کم پیش میاد کسیُ رسوا کنه. ولی رسوا نشدن، به معنی بخشیده شدن نیست. خدا، خطا ها رو می پوشونه، ولی اونها رو بی حساب نمی ذاره.
طعم ستار بودن خدا رو همه می چشن. ولی چشیدن طعم غفار بودن خدا، شرایط داره.
شرط اولش پشیمونی و عزم جزم برای جبرانه.
***
از اهل بیت روایت شده که فرمودن: مُتِخَلِّق به اخلاق خدا بشید.
یعنی سعی کنید صاحب همون صفاتی بشید که خدا صاحب اونهاست.
خدا اهل پرده پوشیه، پس اخلاق خدایی یعنی پرده پوشی.
خدا اهل راز داریه، پس آدمیزاد هم باید راز دار باشه.
خدا، عیب و خطای بنده ها رو جار نمی زنه. ما چرا اینطور نباشیم.
***
یکی از اسم های قیامت که در قرآن اومده، روز آشکار شدن نهان هاست.
هر کسی، هر نیت و اعتقاد و حب و بغضی که در سینه داشته، روز قیامت آشکار می شه.
روز قیامت، روزیه که چهره ی بیرونی آدم ها، به اساس اسرار درونی شون شکل می گیره. برای همینه که در قیامت، عده ای با صورت های حیوانی محشور می شن.
خدا یه عمر، بهشون برای اصلاح درون مهلت داد. یه عمر، براشون پرده پوشی کرد، قدر ندونستن. استفاده نکردن.
یکی از اسم های قیامت، روز رسواییه!
