توی قرآن، چندین و چند جا، راجع به آدمایی صحبت شده که کار اشتباهشون، به چشمون درست و قشنگ میاد.
یه نمونه از آدمای این ژانر، اونایی هستن که به حقه بازی ها و دوز و کلک های سطح پایینشون می نازن و فکر می کنن خیلی خلاق و مبتکر هستن.
مشکل این آدما اینه که چون کار زشت خودشون رو زیبا می بینن، نسبت به اون هیچ عذاب وجدانی هم ندارن و ازش با قاطعیت و جدیت دفاع می کنن....
بحث کردن با اینجور آدما، معمولاً نتیجه ای جز سر درد گرفتن نداره....
بعضی از اونایی که خیلی ادعای زرنگیشون می شه، فکر می کنن راه و چاه اینجور زرنگ بازی ها رو فقط خودشون بلد هستن.
فکر می کنن عقل و هوش بقیه، به همچین دوز و کلک هایی قد نمی ده.
برای همینم هست که اینقدر از خودشون و زرنگ بازی هاشون خوششون میاد. آخه فکر می کنن خیلی نابغه و اینشتین هستن. در حالی که اینطوری نیست.
خیلی از اون دوز و کلک ها رو خیلی های دیگه هم بلدن. ولی یه نیروی بازدارنده توی وجودشون هست که اجازه نمی ده دور اینجور کارا برن....
