یه کرامت ذاتی داریم ، یه کرامت اکتسابی …
کرامت ذاتی ، نتیجه عنایت ویژه خدا به من و توئه …
یه جورایی دست خودمون هم نیست . نتیجه این کرامت اینه که ما بالاخره از ابر و باد و مه خورشید و فلک یه سر و گردن بالاتریم .
بالاتر بودنمون هم به این خاطره که عقل داریم و زبان داریم و روح خدایی داریم و صد تا چیز دیگه که بقیه ندارن .
البته به خاطر اینجور کرامت ها نمیشه فخر فروشی کرد ، دلیلش هم واضحه . چون که همش لطف خداست و خودمون برای رسیدن بهش زحمتی نکشیدیم . یعنی اصلا نبودیم و وجود نداشتیم که بخوایم زحمتش رو بکشیم و دود چراغش رو بخوریم .
زحمت و دود چراغ رو رو باید گذاشت برای کرامت اکتسابی.…
کرامت اکتسابی رو با ایثاره که می شه خرید …
با ایمان و عبادته که میشه صندوق ذخیره کرامت اکتسابی رو پر کرد.
صد البته که عالم با جاهل برابر نیست ، آخه علم از اون چیزائیه که برای آدم ، کرامت اکتسابی میاره. البته اگه همراه عمل باشه وگر نه زنبور بی عسل کرامتش کجا بود؟
حالا بگذریم از اینکه خدا به بعضیا می گه از زنبور بی عسل هم پایین ترید ، یعنی که بَل هُم اَضَلید!
بعضیا رو که دیگه بدتر ، بهشون می گه : اصلا هیچی نیستید ، یعنی امتیاز منفی کرامت اکتسابیتون اونقدر زیاده که با کرامت ذاتی هم نمی شه صاف و صوفش کرد.
خدا کنه اگه توی این بازار دنیا سودی نمی کنیم ، با ضرر و ورشکستگی راهی قیامت نشیم ، خدا کنه !
