اگه از خودگذشتگی و ایثار و فداکاری مردها و زن های بسیجی در دوران دفاع مقدس نبود، دشمن در مرزهای کشور ما متوقف نمی شد و به حرکت متجاوزانه ی خودش ادامه می داد.
اما روحیه ی ایثار و فداکاری باعث شد تا خیلی زود حرکت دشمن متجاوز کند بشه و بعد از اون هم شهرهای اشغال شده ی کشور، یکی یکی آزاد بشن.
همینکه شهر ها و روستاهای کشور ما، کوچه ی بی شهید ندارن، نشون از این داره که مردم اینجا اهل ایثارن، اهل گذشت، اهل فدارکاری...
کسی که در آزمون های کوچیک، نمره ی قبولی نمی گیره، نمی تونه به قبول شدن در آزمون های بزرگ و حساس، امیدوار باشه.
کسی که نمی تونه به سوال های ساده و پیش پا افتاده جواب درست بده، چطور می خواد به سوال های سختی که در برابر اون ها قرار میگیره، جواب درست بده؟
دوران دفاع مقدس، یه آزمون سخت و طولانی برای سنجش روحیه ی ایثار و فداکاری و از خودگذشتگی آدم ها بود.
ولی همه ی آزمون های ازخودگذشتگی و فداکاری که به این سختی نیستن.
من و شما، هر بار که مشغول رانندگی می شیم، یا توی یه جای شلوغ، یه صندلی خالی برای نشستن پیدا می کنیم، یه آزمون ساده ی فداکاری رو تجربه می کنیم.
اگه توی رانندگی به بقیه راه بدیم، اگه خودمونُ نبینیم و بقیه رو هم درک کنیم، اگه صندلی خودمونُ به مسن تر ها و خسته تر ها بدیم، از آزمون های کوچیک ایثار نمره ی قبولی می گیریم.
امروز، بیست و پنجمین سالگرد یک اتفاق خیلی خیلی خوشاینده. اتفاقی که در کشورمون به یک جشن ملی و شادی سراسری مبدل شد. امروز، سالگرد شروع بازگشت آزادگان به میهن عزیزمون، ایرانه.
بر طبق قطعنامه 598 قرار بود بلافاصله بعد از شروع آتش بس، تبادل اسرا آغاز بشه. اما اینطور نشد. فرآیند مبادله ی اسرا، با دو سال تاخیر آغاز شد. دو سال چشم انتظاری، دو سال بیم و امید، دو سال مذاکره با دیکتاتور سابق عراق.
بعد از دو سال مذاکرات کند و فشرده، بالاخره صدام مجبور به پذیرش خواسته های ایران شد. اولین گروه آزاده ها، روز بیست و ششم مرداد سال شصت و نه، وارد کشور شدن. برای همه ی این عزیزان سرافراز و خانواده هاشون، آرزوی سلامتی داریم.
