سکوت دردسر ساز

از بین همه ی سکوت ها،‌با همه ی دلایل و انگیزه هایی که پشت سرشون هست، فقط یه سکوته که مذمومه.

اونم مربوط به جایی می شه که حرف زدن واجب باشه.

مث چی؟ مث شهادت دادن به نفع حق، یا دفاع از مظلوم، یا امر به معروف و نهی از منکر، یا راهنمایی کردن کسی که احتیاج به راهنمایی داره.

 

میخوام بگم توی این دنیا،  هر حرفی که به زبون بیاریم، اون دنیا باید راجع بهش جواب پس بدیم. ولی کم پیش میاد که اون دنیا جلوی ما رو بگیرن و بگن: چرا توی فلان مهمونی،  یا توی فلان بحث، کمتر از بقیه حرف زدی و بیشتر  از همه سکوت کردی...

کلاً دردسر سکوت از دردسر حرف زدن کمتره. هم توی این دنیا، هم توی اون دنیا!

مدافع میاری تو یا مهاجم؟

توی یه مسابقه فوتبال، وقتی تیم حریف داره با تمام نیروش حمله می کنه،  همیشه دروازه تیم مقابل با خطر  باز شدن  رو بروئه.

اینجور وقت ها، خیلی از مربی ها، یه مهاجم یا یه بازیکن میانی رو از تیمشون من می کنن و به جاش یه مدافع  میارن....

استدلالشون هم اینه که باید  برای همچین تهدیدی چاره اندیشی کرد.

اتفاقاً این چاره اندیشی خیلی وقت ها جواب می ده و تیم گل نمی خوره.

اما هستن مربی هایی که وقتی تیمشون زیر فشاره، به جای اضافه کردن یه مدافع، یه مهاجم سرعتی  رو به بازی  می گیرن.

اینجوری  هم می تونن از فرصت ضد حمله ها استفاده کنن و به گل برسن. هم  بازیکن های تیم حریف، ذهنشون به وجود اون مهاجم مشغول می شه و نمی تونن با خیال راحت توی حملات شرکت کنن...

به این استرات‍ژی می گن: تبدیل تهدید به فرصت...