قرآنُ که بخونیم و بگردیم، می بینیم خدا کلمه ی «فصل الخطابُ» فقط یه جا به کار برده.
خدا توی سوره ی صاد می گه: «ما به داوود حکمت و فصل الخطاب بخشیدیم»
از همین آیه می شه فهمید که بین حکمت داشتن و فصل الخطاب داشتن یه رابطه ای وجود داره.
به نظر من، کلامی نافذه و فصل الخطاب می شه که حکیمانه باشه.
و الا همه ی ماها، حرفی رو که اولش با آخرش نمی خونه و تناقض داره، از این گوش می شنویم و از اون گوش بیرون می دیم و فراموش می کنیم.
