مدارا یعنی محمدی بودن

مدارا کردن و تحمل داشتن و راه اومدن و مهلت دادن، یه رابطه مستقیم داره با  ایمان داشتن و خدایی بودن.

پیامبر ها چون  بیشتر از بقیه آدما خدایی بودن و اهل ایمان،  بیشتر از بقیه هم اهل مدارا بودن.

راجع به تحمل و سعه صدر پیامبرمون اونقدر داستان کوتاه و بلند وجود داره که قشنگ می شه با جمع آوریش  چند جلد کتاب نوشت.

از بین خود ما ها هم، هر کسی بیشتر اهل مدارا باشه، می شه اطمینان داشت که بیشتر صاحب خلق خوش محمدیه.

ولی مدارا، بیش از اونکه یه خُلق انسانی باشه، یه خلق خدائیه.

خدا، خودش اهل راه اومدنه و دوست داره بنده هاش هم، با هم دیگه راه بیان.

شمر تعزیه نباش

چیه؟ چته؟

خب تو بد آوردی به بقیه چه ربطی داره؟

حالا مثلاً اخم کنی و سه گرمه ها رو  بدی توی هم، همه چی حل می شه؟

من می گم‌ توی هیچ فرهنگی ضرب المثلی نداریم که بگه: «اخم بر هر درد و هر مشکل «روا» ست.»

عوضش همین فارسی مث شکر خودمون می گه: «خنده بر هر درد بی درمان «دوا» ست»

 

دیدین بعضی ها رو؟

سرشون رو ببُری به کسی سلام نمی کنن ...

به خیال خودشون کوچیک می شن به کسی سلام کنن...

حالا اینش هیچی ...

سلامشون هم که می کنی، یه جوری جواب سلامت رو میدن، انگار  به جای سلام ، بد و بیراه تحویلشون دادی!

 

یه بار به یکی از آدمای همین ژانر، سلام کردم،‌جواب سلامم رو نداد.

 

با خودم گفتم شاید نشنیده،  این دفعه بلند تر سلام کردم.  جوری با غضب نگاهم کرد که یاد شمر تعزیه افتادم و ناخود آگاه گفتم: ببخشید سلامتون کردم!

 

من نمی دونم با اینکه خوش رویی هیچ نوع هزینه و عوارض و مالیاتی نداره، چرا بعضی ها اصلاٌ سراغش نمی رن.

حالا دست و دلبازی رو بگی، یه چیزی. بالاخره خرج داره.

ولی خوش رویی که دیگه پول و وقت و هزینه نمی خواد.

فقط کافیه یه کم لب هات رو به صورت افقی بکشی...

همین خودش تا حدودی خوش روئیه. به همین سادگی!

سرمایه ای به اسم اخلاق خوش

قراره  از یه جور سرمایه صحبت کنیم.

یه سرمایه  که از داشتنش، هم خدا رو خوش میاد، هم خلق خدا رو .

این سرمایه ی گرون قیمت،  اخلاق خوش و خوش اخلاقیه.

اخلاق خوب، بی برو برگرد یه سرمایه ست. سرمایه که می گم، دقیقاً منظورم یه چیزیه مثل  پول و تراول و  سکه و ارز و زمین و خونه و سهام.

البته  دیده شده یه جاهایی که پول  و سکه جواب نمی ده،  اخلاق جواب داده...

اگه فرصتی بشه، می گم کجاها!

 

سر چهار راه حواست نبوده، از چراغ قرمز رد شدی،

یا حواست نبوده، بدون بستن کمربند راه افتادی.

یا پیچیدی داخل طرح زوج و فرد، راه پیش و پس هم نداری...

اینجور وقت ها،  زیاد پیش اومده که راننده هایی، با  اخلاق خوش خودشون،  مامور راهنمایی رو بی خیال جریمه نوشتن کردن...

البته هستن راننده هایی که از روش های دیگه ای وارد می شن، ولی اون روش ها،  نه توی دنیا عاقبت داره، نه توی آخرت!

 

غیر از اخلاق، هر  سرمایه دیگه ای که داشته باشی، شب نمی تونی سر راحت زمین بذاری....

همه ش فکر این هستی که کارخونه م آتیش نگیره، مغازه م رو دزد نزنه، سهامم سقوط نکنه و  نرخ سکه هام پایین نیاد.

ولی اخلاق اینجوری نشده.

یعنی از عصر حجر تا امروز، هیچ کس با سرمایه گذاری در بخش اخلاق، ورشکست نشده.

اخلاق خوش، نه از سکه می افته، نه آتیش می گیره، نه بهش مالیات  و عوارض می بندن، نه می شه دزدیدش...

 

یه فرق دیگه ی اخلاق با بقیه سرمایه ها، اینه که بقیه سرمایه ها رو نمی شه بدون کم شدنشون ، به این و اون بخشید.

یعنی وقتی صد هزار تومن  به یکی می دی، صد هزار تومن از مال خودت کم می شه، ولی وقتی  از خلق خوش خودت به یقیه هدیه می دی، خودت بد اخلاق نمی شی...

فرق دیگه اخلاق و بقیه سرمایه ها اینه که اخلاق،  مورد حسادت واقع نمی شه...

مردم شاید به ماشین آخرین مدل ما حسودی کننن و بهش خط بندازن، ولی کم پیش میاد که به لبخند ملیحمون حسودیشون بشه....

 

یادمون باشه که رسول خدا فرموده:

« محبوب ترین شما نزد من و نزدیک ترین جایگاه را به من در قیامت، خوش اخلاق ترین شما دارد.» 

 «دعوتید به خواندن کتاب اخلاق اجتماعی پیامبر»