صاحبان مغز چه کسانی هستند؟

اون چیزی که ما در فارسی بهش می گیم «مغز»، عرب ها بهش می گن «لُب».

«لب کلام»، یعنی مغز و اصل سخن، بدون حواشی بی مورد و زائدش.

ولی   قرآن ،  هیچ وقت و هیچ جا، از این واژه ی «لُب»، استفاده نمی کنه. قرآن، به جای «لُب» از جمع این واژه  استفاده می کنه و می گه «اَلباب».

«اَلباب»، یعنی مغزها!

اولو الالباب هم که خدا این همه ازشون تعریف و تمجید کرده، صاحبان مغز نیستن، صاحبان مغزها هستن. فیزیولوژی امروزی میگه:

«مغز آدمیزاد، یه عضو بسیط و یه دست نیست. مغز، ترکیبی از بخش های مختلفه.  بخش هایی که هر کدومشون به کار و وظیفه ای مشغولن. این یعنی اون چیزی که ما بهش میگیم مغز،  «مجموعه‌ای از مغزها» ست. »

قرآن، به کسایی می گه اولو الالباب که از این مجموعه، درست و به جا استفاده می کنن.

مسلما در آفرینش آسمانها و زمین، و آمد و رفت شب و روز، نشانه های  روشنی  برای  صاحبان مغز ها است. همانها که خدا را در حال ایستاده و نشسته، و آنگاه که بر پهلو خوابیده اند، یاد میکنند، و در اسرار آفرینش آسمانها و زمین میاندیشند،  و میگویند: بار الها! اینها را بیهوده نیافریده ای! منزهی تو! ما را از عذاب آتش، نگاه دار!

  پروردگارا! هر که را تو  بخاطر اعمالش،  به آتش افکنی، او را خوار و رسوا ساخته ای! و برای افراد ستمگر، هیچ یاوری نیست!

{آل عمران، 190 تا 192}

امضای خدا، پای معامله ی ما

اون احکامی که خدا توی دین خودش قرار داده دو جور هستن.

بعضی هاشون رو خدا از پیش خودش  وضع کرده.

مثلاً تا وقتی که  پیامبر دستور نماز و روزه و وضو و اینجور چیزا رو نیاورده بود، مردم نمی دونستن نماز و روزه و وضو چیه.

ولی بعضی از احکام رو خدا فقط امضا کرده. مث همین خرید و فروش.

مردم، قبل از اینکه پیامبر ها سراغشون بیان هم اهل معامله و داد و ستد و خرید و فروش بودن.

خدا هم پای همین خرید و فروشُ امضا کرد و فرمود: خرید و فروش،‌ از نظر من حلاله.

فرمود : خرید و فروش کنید، ولی ربا ممنوع!

خرید و فروش کنید  ولی کم فروشی و گرونفروشی نکنید.

خرید و فروش کنید ولی  کلاهبرداری  و فریب کاری و تقلب و غل و غش غدغن!

اندازه بقال سر کوچه عقل داشته باش

وقتی می ری دستی دستی نصف حقوق ماهانه خودت رو می دی  تا  چیزی بخری که  با فرض خوش سلیقه بودنت، غیر از قشنگی پشت ویترین، هیچ فایده دیگه ای نداره؛

وقتی می ری با اقساط بیست و چهار ماهه و با هشت تا ضامن، رایانه ای می خری که  شش ماه دیگه نصفه قیمته و تا آخر عمرش هم نود درصد امکاناتش، بی استفاده می مونه،

وقتی یه لباس رو فقط برای یه مهمونی دو ساعته می خری

وقتی عادت داری گوشی همراهت رو سال به سال عوض کنی و پول بی زبون مملکت رو که از بدشانسی دست تو افتاده می ریزی به جیب اجانب،

همه این ها یعنی اینکه هنوز مونده تا مطابق سیره عقلا رفتار کنی...

یعنی، دکتر و مهندس و دانشجو هم که باشی، هنوز مونده تا عقلت به اندازه بقال سر کوچه و دست فروش کنار خیابون بزرگ بشه...

حالا افلاطون شدن و  اینا، پیشکش!

معامله رو ساختن برای سود، نه برای ضرر

یه قانونی که خدا هم بهش مهر تأیید زده میگه: «هر کسی، اختیار مال خودشُ داره و می تونه با هاش خرید و فروش انجام بده. ولی به شرط اینکه طرف جزء عقلا باشه»

البته منظور از این عقلا، افلاطون و ارسطو و پرفسور بالتازار نیست.

منظور همون بقال سر کوچه و  دست فروش کنار خیابونه.

منظور هر کسیه که  اهل دو دو تا چهار تا باشه؛

این یعنی، خرید و فروش باید روی حساب و کتاب و دو دو تا چهارتا باشه...

ساده ترش کنم : خرید و فروش باید برای سود کردن باشه، نه ضرر کردن  و زیان دیدن.

ارکان معامله چیاس؟!

می خوایم از خرید و فروش حرف بزنیم. به قول قدیمی ها، از بیع و شراء؛

صحبت خرید و فروش که میشه،حقوق دان ها میگن :

«هر خرید و فروشی، 4 تا رکن داره :

اولیش، فروشنده ست که بایع هم میگن بهش.

دوم، خریدار یا همون مشتری

سوم، جنس، یا مَبیع

چهارم هم قیمت یا ثمن؛»

عاقل کسیه که قبل از هر معامله ای، برای یه لحظه هم که شده، بشینه و با خودش فکر کنه...

فکر کنه ببینه داره چی رو معامله می کنه و با کی معامله می کنه و به چه قیمتی معامله می کنه...

عاقل، اهل خرید و فروش های هوشمندانه ست.