کمه، ولی برکت داره

خودشم نمی دونه چه جوری اموراتش می گذره.

بُرجی  هفتصد هشتصد تومن، «اگه» گیرش بیاد، تازه اونم به زور!

ولی با همین هفتصد هشتصد تومن، هم اجاره خونه می ده ، هم تا آخر ماهُ سر می کنه.

خودش می گه: کار ما پول زیادی توش نیست، ولی دلت به این خوشه که  هر چی ازش گیرت بیاد، حلال حلاله.

می پرسم : خب حالا  پولش حلال حلال باشه، چی می شه؟

یه نگای عاقل اندر سفیه بهم می ندازه و می گه:

هه!  بفرما دختر بزرگ کن! دختر جون! پول که حلالِ حلال باشه برکت می گیره دیگه.  خیر بر می داره. تو اصلاً  خیر و برکت می دونی چیه؟

می رم مِنُّ مِن کنم واسه جواب دادن که باز می پره وسط حرفم و می گه:

نه! نشد!  تو اصلاً به خیر و برکت مال اعتقاد داری یا فقط بلدی صب تا شب بدوئی و این در و اون در بزنی؟!

می مونم چی جوابشُ بدم.

سیم کارت های سوخته

نفرمود: همسرانی که واسه تون خرجی میارن.

همینطور نفرمود: همسرانی که واسه تون می شورن و می روبن و می پزن.

فرمود: از نشونه های وجود خدا، همسرانیه که از خودتونن. همسرانی که خدا بین شما و اون ها مودّت و رحمت قرار داده.

می دونی چی می خوام بگم؟

می خوام بگم کارویژه زندگیِ «زن و شوهری»، همین مودّت و رحمت و محبته. و اِلا خرجی رو که خود زن هم می تونه در بیاره، حالا فوقش اینه که یه خرده کمتر در میاره. شستن و رفتن و پختنُ هم ماشین لباسشویی و پلو پز و جارو برقی، بهتر از خانم خونه انجام می دن....

زندگی «زن و شوهری»، وقتی رنگ و بوی عاطفه ورزی و محبت نداشته باشه، مث تلفن همراهیه که دوربین و بلوتوث و تاچ اسکرین و باقی مخلفاتُ داره، ولی سیم کارتش سوخته!