یه مربی کارکشته، وقتی میخواد خط دفاع تیم خودش رو بچینه، کنار دو تا جوون سر حال و آماده، یه مدافع سن بالا و با تجربه هم می فرسته توی زمین.
اون مدافع سن بالا، شاید قدرت دوندگی و جنگندگی جوونای هم تیمی خودش رو نداشته باشه، ولی به خاطر تجربه ای که داره، هم جوون ها رو هدایت می کنه، هم خودش بلده چه جوری جاگیری کنه که خیلی احتیاج به دویدن و از نفس افتادن، نداشته باشه....
می خوام بگم تجربه، یه فایده اش اینه که آدم رو از دست و پا زدن های الکی و این طرف و اون طرف دویدن های بی فایده، نجات می ده...
بعضی ها، حتی وقتی یه چیزی رو خودشون تجربه می کنن، براشون درس نمی شه. اینا همونایی هستن که اگه از یه سوراخ ده بار هم گزیده بشن، تعجبی نداره.
بعضی های دیگه، هر چیزی رو باید خودشون شخصاً یه بار تجربه کنن. اینا حواسشون نیست که توی بعضی از تجربه ها، اولین بار، آخرین بار هم هست. اینا بیش از اونکه تجربه هاشون به درد خودشون بخوره، درس عبرتی می شن برای سایرین و ناظرین و آیندگان...
ولی عوضش بعضی ها....
بعضی ها، اونقدر تیز و باهوش و زرنگ هستن که تجربه های بقیه رو تجربه خودشون بدونن و ازش استفاده کنن. همچین آدمایی توی اوج جوونی جوری پخته و حساب شده رفتار می کنن که انگار هزار ساله توی این دنیان...
