هر از چند گاهی، متاسفانه در نواحی شمالی کشورمون، اتفاقی می افته به اسم جاری شدن سیل.
بعضیا الکی شلوغش می کنن و حرفای بی سند می زنن. مثلاً می گن:
« سیل، به خاطر تخریب پوشش گیاهیه. به خاطر قطع شدن درختا و فرسایش خاک و اینجور چیزاست.»
با این افراد باید به شدت برخورد بشه.
به چه جرمی؟ خب معلومه. به جرم تشویش اذهان عمومی. اصلاً اینا رو باید اسمشونُ گذاشت «کاسبان سیل».
کاسب سیل حیا کن!
حفظ جنگلُ رها کن!
از قدیم و ندیم گفتن: سیل، قضا و بلاست. سیل، جزو حوادث طبیعیه. یعنی طبیعیه که هر چند وقت یه بار سیل بیاد. اصلاً سیل باید بیاد. اگه نیاد غیر طبیعیه. مملکت همونجوری که به رنگین کمان احتیاج داره، به سیل هم نیاز داره. اینجور مسائل هیچ ربطی به قطع درختان و تخریب جنگل ها و ویلاسازی عده ای از هموطنان نداره.
من خودم چند تا از همین هموطنا رو می شناسم. دورادور یه نسبتی هم با ما دارن. بسیار آدمای خوبی هستن. دلشون نمی خواد خون از دماغ کسی بیاد. الکی اینا رو با سیل اتهامات به دست داشتن در سیل متهم نکنید. هفته ای دو روز میان شمال، بذارید بهشون خوش بگذره!
