آبرو داریم تا آبرو .
بعضی از آبرو ها ، تاریخ مصرف دارن : یعنی اینکه دیر یا زود ، تموم میشن و صاحبشون رو بی آبرو می کنن ...
تاریخ مصرف آبروی بعضی ها ، همین دو روزه دنیاست ، عوضش بعضی ها ، آبرومند هر دو دنیا هستن ...
مثل کی ؟ مثل حضرت مسیح .
فرشته ها وقتی اومده بودن بشارت تولد حضرت عیسی رو به مادرش مریم بدن، گفتن :
مژده که خدا تو رو به کلمه ای بشارت میده که آبرومند دنیا و آخرته ...
کلمه ای که اسمش ، مسیح، عیسی پسر مریمه
خودمونیم ها!
آبرویی خوبه که دیرپا باشه؛ آبرویی خوبه که به یه شب و یه تب بند نباشه ...
آبرویی خوبه که خدابده و مایه غرور و امتحان نباشه ...
آبرویی خوبه که از پیش خدا بیاد و نخواد که بره!
من دوست دارم آبروم از همون جنس آبرویی باشه که حضرت موسی و حضرت عیسی داشتن.
نه از این آبروهای ساختگی و تقلبی که فقط ظاهرشون آبروئه، ولی باطنشون عینهو طبل توخالی، هیچی نیست که نیسد...
