بهترین مراقب دنیا، خود خداست. خدا اونقدر مهربونه که سر هر امتحانی، جواب ها رو به بنده هاش برسونه. کافیه صداش بزنیم. کافیه ازش بخوایم که راه و گزینه و جواب درستُ به ما بگه. حتماً می گه. خدا همونقدر که مراقبه، راهنما هم هست. سر دو راهی ها، ما رو حیرون نمی ذاره.
مراقبت هر کسی رو که منکر بشیم، مراقبت خدا از خودمون رو نمی تونیم انکار کنیم.
خدایی که یکی از اسم هاش رقیبه و اسم دیگه اش حافظ.
خدایی که نه خواب داره، نه خوراک و خستگی....
همچین خدایی، همیشه ی همیشه مراقب و به پای ماهاست.
گاهی وقت ها سنگ سر راهمون سبز می کنه تا رفتن بی راهه های پر از چاه منصرف بشیم.
گاهی هم درست دم پرتگاه دستمون رو می گیره و می کشدمون عقب.
خدایی که اگه لحظه به لحظه ازمون مراقبت نمی کرد، معلوم نبود چه بلاهایی سرمون می اومد و چه بلاهایی خودمون سر خودمون می آوردیم.
