وقتی اصالت با روح انسانی باشه.
وقتی روح انسانی نه زن باشه ، نه مرد؛
دیگه زن بودن و مرد بودن مایه برتری نمی شه؛
زن و مرد هر دو انسانن و هیچ کدومشون هم از اون یکی انسان تر نیست؛
وقتی زن و مرد به یه اندازه از انسانیت بهره برده باشن؛
اونوقت طبیعیه که هر دو تا جنس از حقوق مساوی برخوردار باشن؛
موافقی که؟
تورات تحریف شده، زن رو تلخ تر از مرگ معرفی می کرد؛
روحانیون مسیحی در فرانسه بعد از مجادلات خیلی زیاد این حکم رو صادر کردن که: به هر حال زن هم، انسانه؛ ولی انسانی که برای خدمت به مرد آفریده شده؛
بعضی ها قبول دارن که زن و مرد، هر دو انسانن؛
ولی؛ به اعتقاد اون ها، از بین زن و مرد، یکیشون انسان تره!!
موجود انسان تر، از اونجا که کامل تره حق داره از امتیازات و حقوق بیشتری نسبت به موجود ناقص تر برخوردار باشه؛
جایی نوشته بود: «همه در برابر قانون مساوین، اما بعضی ها مساوی ترن!»
تا حالا با خودت فکر کردی: اصالت با مرد بودنه یا با زن بودن؟!
آیا اصل بر مرد بودنه؟
آیا اصل بر اینه که همه مرد باشن ولی این وسط همیشه یه عده ای با کمبود مادرزادی مردانگی به دنیا میان ؟!
عده ناقصی که ما با هم قرارداد می کنیم اسم اون ها رو زن بذاریم!!
در طول تاریخ خیلی ها اینجوری فکر می کردن؛
تو چی فکر می کنی ؟!
به عقیده بعضی ها اصل بر مرد بودنه؛
ولی اگه قراره بین مرد و زن فقط یکی اصالت داشته باشه، چرا اون یکی زن نباشه ؟!
می شه گفت:
اصل بر زن بودنه و نقص از عده ایه که ما به صورت قراردادی اسم اون ها رو مرد می ذاریم عده ای که نتونستن به طور تمام وکمال زن بشن!!
حالا راستی راستی کدوشون اصلن و کدومشون فرع
اگه جواب این سوال رو پیدا کنی، جواب خیلی از سوال ها خود به خود پیدا می شه؛
