خواب، یه جور اضطراره. یعنی ماها، چون علاوه بر روحمون، یه جسم هم داریم، مجبوریم به خاطر اینکه ملاحظه جسم هم بشه، روزی چند ساعت بهش استراحت بدیم.
ولی روح چون کارش خستگی بردار نیست، توی همون چند ساعتی که جسم خوابیده هم مشغول سیر و سیاحت و خیال پردازیه...
ولی یه چیزی مسلمه. اونم اینه که بیدار بودن از خواب بودن بهتره.
یعنی خدا به پیامبر هم که خوابش عین بیداریه، فرموده: توی شب کم بخواب و بیشترش رو بیدار باش...
خدا، یه سری از هدیه ها و روزی های ویژه اش رو برای اونایی کنار می ذاره که توی شب، مخصوصاً این ساعت های سحر، به جای اینکه خواب باشن، بیدارن...
