طفل معصوم با هزار امید اومده مطب شما. توقع داره دست کم، یه هفته براش استراحت مطلق بنویسی. اون وقت شما فقط با یه روز استراحت موافقت می کنی. همین کارا رو می کنید که بچه های مردم از پزشک فراری هستن. پزشک باید جاذبه داشته باشه. باید مطبش برای بچه ها عین پیتزافروشی خوب و خواستنی باشه.
من اگه پزشک بودم، برای هر بچه ای، یه هفته مرخصی تجویز می کردم. شما اگه پزشک بودید چی کار می کردید؟!
قرآن، پر از داستان معجزه های رنگارنگه.
داستان معجزه هایی که باعث ایمان آوردن آدم ها نشدن، باعث سنگ دل تر شدن اون ها شدن.
معجزه هایی که کار پیامبر ها رو آسون تر نکردن، کارُ سخت تر کردن.
اگه تا قبل از آوردن معجزه، پیامبر ها رو دروغگو خطاب می کردن، بعد از آوردن معجزه، پیامبرها رو ساحر و کاهن صدا زدن.
می خوام بگم اون چیزی که دل آدم ها رو به سمت پیامبر ها جذب کرد،
اون چیزی که بیشتر از هر چیزی دیگه ای باعث ایمان آوردن مردم شد، اژدها شدن عصا و زنده شدن مرده ها نبود؛ کرامت های اخلاقی انبیا بود.
خدا توی سوره ی آل عمران خطاب به پیامبرمون فرموده:
اگه درشتخو و سنگدل بودی، آدمهایی که عین پروانه دورتُ گرفتن، از اطرافت پراکنده می شدن و تنهات می ذاشتن.
«دعوتید به خواندن کتاب اخلاق اجتماعی پیامبر»
