همه ی نعمت ها و زینت های این دنیا، برای انسان آفریده شده. خدا، این نعمت ها رو آفریده برای استفاده بردن بنده هاش. برای اونایی که بهش ایمان دارن و بندگی شُ می کنن.
اگه آدم های بی خدا هم نعمت و امکاناتی دارن، از صدقه سر اهل ایمانه.
نفس بهره مندی و لذت بردن از نعمت ها و زینت های دنیا، چیز بدی نیست. خدا هم اونُ نهی نکرده. مهم راهیه که برای رسیدن به این چیزها طی می شه. هر راهی برای رسیدن به قدرت و ثروت و لذت، مجاز نیست.
امام صادق فرمود : وقتی به خاطر ایمان کسی باهاش ازدواج کنی ، خدا مال و جمال هم روزیت می کنه ...
صد که بیاد ، نود هم میاد ...
ولی بعضی ها، مهم ترین و اصلی ترین و شایدم تنها ملاکشون برای انتخاب همسر، یا تیپ و قیافه ست، یا پول و پله و پرستیژ.
نمی گم این چیزا مهم نیست.
اتفاقاً مهمه. خیلی هم مهمه. ولی برای ازدواج ملاک های مهم تری هم وجود داره.
رد اونایی رو که ملاک اولیه و اصلی ازدواجشون، ثروت و قیافه ست، باید چند ماه بعد، توی راهرو های دادگاه خانواده بگیری....
