نقدها را بود آیا که عیاری گیرند؟

نقد کردن،  شاید نگاه اول ساده به نظر برسه. ولی یکی از سخت ترین کارهای دنیا، همین نقد منصفانه و درست و حسابیه.

خیلی از اون هایی که اسم خودشون رو منتقد می ذارن،  کارشون غیر از عیب جویی و  نق زدن و آیه یأس خوندن  چیز دیگه ای نیست.

عیب جویی و نق زدن و زیر سوال بردن بقیه، از عهده هر کسی بر میاد.

دقیقاً به همون دلیل که  تمجید و مبالغه و چاپلوسی از عهده هر کسی بر میاد.

منتقد واقعی، کسیه که  موقع گفتن ضعف ها همونقدر منصف باشه که موقع گفتن نقطه های قوت.

منتقد واقعی کسیه که به جز «حق و حقیقت» هیچ ملاحظه ی دیگه ای نداشته باشه و از هیج مرجع دیگه ای حساب نبره.

چرا سیلی نقد به از حلوای نسیه

از قدیم و ندیم گفتن: «سیلی نقد، به از حلوای نسیه»

یعنی  حواست باشه گول اونایی رو نخوری  که بهت نون قرض می دن و  هندونه زیر بغلت می ذارن. عوض قدر دان اونایی باش که  که خیلی رک و پوست کنده،  عیب کارتُ بهت می گن.

یه دوستی می گفت: «نقد»، عین کلنگ می مونه.

کلنگ، با این که کارش خراب کردنه،‌ ولی ازش در راه ساختن استفاده می شه.

هر بنا و معماری، ممکنه در طول روز، یکی دو بار سراغ کلنگ هم بره.

ولی کار بنا و معمار، ویران کردن و با خاک یکسان کردن نیست. کار بنا و معمار،  ساختن  و آباد کردنه.

نقد،  باید در خدمت پیشرفت و بهبود و رشد آدما و جامعه باشه.

نه ابزاری برای انتقام و تصفیه حساب و با خاک یکسان کردن دیگران.