نمی دونم تا حالا خط های تولید کارخونه رو دیدین یا نه؟
هر خط تولیدی یه تسمه نقاله داره که قطعات روی اون سوار هستن و یکی یکی جلو میان...
اگه آدمی که وظیفه بسته بندی کردن اون قطعات رو داره، شل بجنبه، یا دست از کار بکشه، قطعات همینجور پشت هم تلنبار میشن و کل خط تولید به مشکل بر می خوره...
عمر ما هم بی شباهت به همون تسمه نقاله ی خط تولید نیست ...
خدا، توی سوره انشراح، به پیامبر فرموده:
«فَإذا فَرَغتَ فَانصَب»
یعنی چی؟
یعنی وقتی از یه کار مهمی فارغ شدی، مشغول کار مهم بعدی شو!
کسی که کار امروز خودش رو به فردا می سپاره، ضرر می کنه.
در این شکی نیست و بزرگای ما هم به ما همین رو گفتن ....
حالا اکه اینجوریه و یه امروز و فردا کردن ساده مساوی با ضرره، فکر کنید کسی که کار این ماه خودش رو به ماه بعد و کار امسال رو به سال بعد موکول می کنه باید چه حال و روزی داشته باشه...
فکر کن چند تا حسابدار خبره باید جمع بشن تا ضرر و زیان کسی رو محاسبه کنن که کار بیست و دو سالگی خودش رو به بیست و سه سالگی موکول می کنه.
برای فرار از عواقب اینجور ضرر و زیان ها، باید حواسمون به گردش ایام و گذر سال ها باشه.
اونم خیلی زیاد!
هم هر روز تازه ای که برای ما شروع می شه یه مأموریت ویژه داره، هم مایی که قراره عمری داشته باشیم و اون روزُ به شب برسونیم.
پس اگه مأموریت و کار امروز رو به فردا بندازیم، مأموریت و کار فردا رو کی انجام بدیم؟
کسی که کارهای امروزش رو به فردا موکول می کنه، هم روزهاش رو اسراف می کنه، هم از رودخانه عمر و قافله زمان عقب می مونه.
از قدیم و ندیم گفتن: کار، امروز رو به فردا نیفکن.
چرا؟ چون ما ها که به وجود خدای حکیم ایمان داریم، معتقدیم خدا هیچ مخلوقی رو بی حکمت و عبس و بیهوده نیافریده.
هر مخلوقی با یه مأموریت ویژه با به هستی می ذاره و روز ها هم از این قانون کلی مستثنا نیستن. آخه روز ها هم آفریده و مخلوق خدا هستن....
پس: هر روزی با یه مأموریت ویژه شروع میشه. ماموریت و هدفی که با ماموریت و هدف روزای قبل و بعدش متفاوته...
خدا هیچ دو تا مخلوقی رو شبیه به هم نیافریده.
پس هیچ روزی هم شبیه روزای قبل و بعدش نیست.
