دله دیگه ...
وسعتش وقتی مث دریا باشه ، خب بعضی وقت ها هم مث دریا ، بی قرار می شه.
اینجور وقت ها باید دنبال یه چیزی بگردی برای آروم کردن موج های بی قراریش.
راه حل های زیادی هم دور و برت هستن . از دارو گرفته تا جادو و وِرد و دم کرده.
ولی راهش رو اگه از دل آرام ها اگه بپرسی ، بی استثنا دستشون رو به سمت آسمون دراز می کنن و میگن :
دل آرام گیرد به یاد خدای ....
ترس،از اون چیزای واگیر دار دنیاست.
یعنی ماها ممکنه اولش خودمون از چیزی نترسیم. ولی وقتی ترس و هراس یکی دیگه رو ببینیم ،یا پای حرفاش بشینیم، یواش یواش ما هم ترس برمون برداره.
برای همینم هست که احادیث به ما نصیحت می کنن که از مشورت کردن با آدم ترسو و بی دل و جرأت پرهیز کنیم.
چون، ممکنه ترسشون به ما هم سرایت کنه....
ریشه خیلی از ترس ها و دلهره ها و استرس ها، اعتماد نداشتن به خداست.
خیلی ها با کمترین مشکلی دست و دلشون می لرزه ، چون فکر می کنن خدا یا نمی خواد کمکشون کنه،یا نمی تونه کمکشون کنه، یا اصلاً حواسش به اونا نیست که حال و روزشون رو ببینه و بخواد کمکشون کنه...
بعضی های دیگه هم می ترسن، چون اصلاً یادشون نیست که خدایی هم هست که می شه ازش کمک گرفت .
ایمان، از نوع قوی و خوب و آک بند و خالصش، اولین کاری که با دل آدم می کنه اینه که همه منافذش رو عایق کاری می کنه تا هیچ ترس موهومی نتونه واردش بشه...
آدمای با ایمان،دلشون قرصه... خیلی قرص و محکم.
