عادت ها، مث درختی می مونن که توی خاک وجود ما غرس می شن.
یه درخت یه ساله، چون هنور ریشه هاش توی خاک، محکم نشده، با دست هم بیرون میاد. ولی همون درخت رو سال بعد، بدون بیل و کلنگ نمی شه از خاک بیرون کشید.
ولی خودمونیم!
کیه که بتونه یه درخت پنجاه ساله رو ریشه هاش تا اعماق خاک فرو رفته، بیرون بیاره؟!
برای کنار گذاشتن یه عادت بد، شاید فردا دیر باشه....
مستأجر هایی که سر سال، مهلت اجاره شون سر میاد، اگه بخوان اسباب کشی کنن و برن یه محل دیگه، زیاد براشون سخت نیست. ولی اگه اجاره نومه رو برای یه سال دیگه تمدید کنن، سال دوم، دل کندن از جای فعلی و رفتن به یه جای تازه، براشون سخت تر می شه.
برای همینم سعی می کنن اجاره نومه رو برای سال سوم هم تمدید کنن. غافل از اینکه قراره یه سال بعد، اسباب کشی از امسال هم سخت تر باشه.
دلیل این سخت تر شدن سال به سال دل کندن، عادت کردنه.
عادت، هر چقدر که قدیمی تر بشه، قوی تر می شه و غلبه کردن بهش سخت تره...
عادت های یه ساله رو می شه یه ماهه ترک کرد. ولی کنار گذاشتن یه عادت ده ساله، به این سریعی و سادگی نیست...
یکی از بدی های رفتارهای از سر عادت، اینه که کم کم اختیار رو از ما سلب می کنن.
ماها وقتی به یه کاری، عادت می کنیم، دیگه ترک کردن و دل کندن از اون عادت برامون سخت می شه.
قدیمی ها به همین خاطر بود که می گفتن: ترک عادت، موجب مرض می شه.
فضیلت و شرافت ما آدما، به خاطر قدرت اراده و اختیاریه که داریم. ولی عادت ها، رفته رفته اختیار و اراده رو تسلیم خودشون می کنن.
برای همین هم هست که ترک کردن عادت ها ، این همه مشکله و برای خیلی ها، اصلاً نشدنیه.
اما کسی که بتونه به جای تسلیم شدن در برابر عادت هاش، اون ها رو مدیریت کنه، به موفقیت های بزرگی می رسه.
